U periodu od 1. januara do 30. juna ove godine na teritoriji Crne Gore izvršeno je 309 krivičnih djela nasilje u porodici ili porodičnoj zajednici, navodi se u prilogu za izvještaj Evropske komisije koji je nedavno usvojila Vlada Crne Gore.

Podnijeto je i 14 krivičnih djela koja se dovode u vezu sa nasiljem u porodici, za koja je podnijeto 310 krivičnih prijava.

„Navedeni broj krivičnih djela učinjen je od strane 330 lica, od kojih je 285 muškog pola (od kojih su pet maloljetnih lica) i 45 ženskog pola (od kojih su tri maloljetna lica). Žrtve izvršenih krivičnih djela nasilja u porodici ili porodičnoj zajednici su 359 lica, 123 muškog i 236 ženskog pola. Od ukupnog broja žrtava, 44 su maloljetna lica, i to 16 muškog i 28 ženskog pola“, navodi se u pomenutom prilogu. 

Taj dokument moguće je naći na sajtu Vlade Crne Gore.

Policija je u tom periodu podnijela i 586 prekršajnih prijava zbog izvršenih 795 prekršaja iz Zakona o zaštiti od nasilja u porodici. Navedeni broj prekršaja učinjen je od 683 izvršilaca, od kojih je 478 muškog pola (troje maloljetnih) i 205 ženskog pola (od kojih je dvoje maloljetno).

U istom prilogu se navodi da je 779 žrtava izvršenih prekršaja, od kojih su 293 muškog i 486 ženskog pola.

„Od ukupnog broja žrtava izvršenih prekršaja, 107 su maloljetna lica (61 muškog i 46 ženskog pola). Policija je predložila sudovima za prekršaje ukupno 149 zaštitnih mjera shodno Zakonu o zaštiti od nasilja u porodici. Policija je pratila ukupno 152 zaštitnih mjera po osnovu rješenja sudova za prekršaje. U izvještajnom periodu, bilo je devet žrtava nasilja koje su upućene u skolnište od strane službenika UP“, stoji u prilogu. 

Komentarišući takve podatke, izvršna direktorica NVO SOS Podgorica Biljana Zeković kaže da, imajući u vidu obim nasilja u porodici, 300 procesuiranih predmeta u krivičnom postupku nije značajna cifra. 

„Do povećanja je došlo zbog izmjene krivičnog zakona gdje su određeni oblici nasilja koji su ispadali u prekršaj dobili formu krivičnog djela, što jeste dobro kada bi krivični zakonom bile propisane efikasne mjere zaštite. Naime, zaštitne mjere zabrane prilaska žrtvi stupaju na snagu danom pravosnažnosti presude, što, imajući i u vidu dugotrajan postupak kod krivičnih djela, potpuno obesmišljava ovu značajnu mjeru zaštite“, kaže Zeković. 

Poručuje da institucijama sistema još nedostaju kako kadrovski tako i tehnički uslovi, a posebno senzibilisani kadar za rad sa žrtvama, tj. za adekvatno sprovođenje zakona u ovoj oblasti, posebno u policiji i centrima za socijalni rad što je, kako kaže, neoprostivo.

„Činjenica da postoje određeni pomaci, kao i profesionalci koji dobro rade svoj posao, neophodno je uložiti dodatni napor da se situacija poboljša“, navela je. 

Kazala je da se fondovi za programe koji se odnose na ovu oblast smanjuju. 

„Dodatno, zabrinjava činjenica da se fondovi nadležnih ministarstava namijenjenih za usluge i programe nevladinih organizacija u oblasti nasilja nad ženama drastično smanjuju ili potpuno ukidaju. To je u potpunosti kontradiktorno političkoj priči vlade i njenih predstavnika da je nasilje nad ženama ozbiljan problem te da ‘vlada ulaže napore da se situacija poboljša’, jer u praksi se dešava potpuno suprotno“, zaključuje Zeković.