Gašenjem termoelektrane Pljevlja, a samim tim i termoenergetskog kompleksa, istoimeni grad bi ostao bez 1.200 kvalitetnih i dobro plaćenih radnih mjesta, država bi štetovala milijarde eura vrijedan ugalj u pljevaljskom basenu, dok bi postala upitna održivost i stabilnost elektroenergetskog sistema Crne Gore, pokazuju podaci koje prezentuje portal Biznis CG.

Piše: Predrag ZEČEVIĆ

Postepeno gašenje termoelektrane otvoreno zagovara Pokret za promjene, dok Ministarstvo kapitalnih investicija Mladena Bojanića i premijer Zdravko Krivokapić imaju stav koji je bliži postepenom gašenju elektrane, uz supstituciju proizvodnje struje odgovarajućim drugim izvorom. U prilog gašenju oni tvrde da bi zbog CO2 penala, struja iz termoelektrane ubrzo postati nekonkurentna i skupa, uz od ranije poznat istek broja radnih sati elektrane bez ekološke rekonstrukcije  kao i  decenijske ekološke probleme koje TE pričinjava Pljevljima.

Gašenju se protivi  rukovodstvo Elektroprivrede Crne Gore, konkretno predsjednik Odbora direktora Milutin Đukanović i izvršni direktor Nikola Rovčanin, kao i njihove partije Nova srpska demokratija i Demokrate.

SRBIJA PROTIV GAŠENJA TE

Priča o gašenju termoelektrana je trenutno aktuelna jedino u Crnoj Gori, budući da u regionu, ali i u srednjoj Evropi  nikome ne pada na pamet da gasi termo izvore struje.

To je najbolje definisao predsjednik Srbije Aleksandar Vučić koji je, na pritisak EU, otvoreno poručio da Srbija neće pokrenuti proces gašenja termo izvora.

“Kada Poljaci budu natjerani da ugase termoelektrane, tada će to uraditi i Srbija”, poručio je Vučić Evropljanima.

Poređenja radi, TE Pljevlja ima bolje perfomanse od srpskih blokova termoizvora, a potrebno je pomenuti da je pljevaljski ugalj za nijansu kvalitetniji od onog iz kolubarskih basena. Najkvalitetniji ugalj u Crnoj Gori je onaj iz beranskog basena, a zašto nije adekvatno iskorišćen to je za neku drugu priču.

GAŠENJEM TE GASI SE I RUDNIK UGLJA

Gašenjem termoelektrane ugasio b i se i Rudnik uglja jer  bez željezničkog saobraćaja ne bi imao mogućnost izvoza rude, a epilog bi bio da 1.200 radnika ostane bez posla, a državna kasa bez milionskih poreza i doprinosa. Da ne pominjemo da je izvoz rude, odnosno primarne sirovine, svojstven samo kolonijama.

Prosječne zarade u Rudniku uglja i Termoelektrani iznose respektivno 725 i 810 eura i zahvaljujući tome grad Pljevlja (588 eura) se nalazi među opštinama sa najvećom prosječnom platom u državi.

Stručne služne EPCG su izračunale da bi gašenje TE Pljevlja koštalo 155 miliona eura i da bi Crna Gora morala godišnje da uvozi 100 miliona eura struje, budući na ogromni udio termoelektrane u ukupnoj proizvodnji struje. Naravno, za otpuštene radnike bi bilo potrebno realizovati socijalni program vrijedan desetine miliona eura.

STABILAN IZVOR STRUJE

No to je malo u poređenju koliko bi država štetovala jer ne bi koristila svoj resurs – ugalj i koliko bi crnogorska eletroenergetska mreža bila poremećena isključenjem baznog stabilnog izvora struje koji proizvod 1,3 milijarde kilovatsati struje.

Naime, u pljevaljskom basenu ukupne bilansne rezerve uglja iznose 188,4 miliona tona (od čega u Maoču 109,9 miliona tona), što po prosječnoj cijeni od 25 eura po toni dolazimo da zaključka da je u bitanju bogatstvo vrijedno 4,7 milijardi eura!

Uzimajući u obzir energetski kabl, najbolje bi bilo da Crna Gora, ekološki rekonstruiše TE Pljevlja (preko aktuelnog ili ako treba novog tendera) i da nastavi s politikom gradnje obnovljivih zelenih izvora energija (hidroelektrana Komarnica, solarne elektrane, vjetropar Gvozd”)

Građanima Pljevalja, koji se truju već tri decenije, prijeko je potreban čistiji vazduh a Crnoj Gori, zbog svega pa i pandemije koronavirusa,  stabilan i pouzdan izvor bazne energije.