U kasarni „Narodni heroj Vladimir Knežević Volođa“ u Pljevljima, u sastavu spomen-sobe posvećene Petoj Sandžačkoj NOU brigadi nalaze se dvije biste Josipa Broza Tita.

Josip Broz Tito rođen je 25. maja 1892. u selu Kumrovec (Hrvatska) – tada Austro-ugarska.

Nakon završene osnovne škole u rodnom mjestu, izučio je 1907-1910. bravarski zanat u šegrtskoj školi u Sisku. U periodu od 1910. do 1913. radio je u različitim fabrikama u: Sloveniji, Češkoj, Austriji i Njemačkoj.

Godine 1913. regrutovan je u Zagrebu u Austrijsku vojsku.

Prvi svjetski rat (1914-1918) zatekao ga je kao vojnika – podoficira. Na putu do fronta uhapšen je zbog antiratne propagande i nakratko zatvoren u Petrovaradinskoj tvrđavi. Godine 1915. bio je ranjen i zarobljen sa čitavim bataljonom na ruskom frontu. U bolnici je proveo trinaest mjeseci.

Poslije izbijanja revolucije u Rusiji, u februaru 1917, Tito bježi u Petrograd, gdje uzima učešće u poznatim julskim demonstracijama. U Rusiji ostaje sve do 1920. godine, kada se vraća u zemlju gdje se u Zagrebu priključuje sindikalnom pokretu i KPJ.

Od 1920. do 1924. godine radi u Zagrebu, Bjelovaru i Kraljevici, a od 1925. do 1926. radi u Smederevskoj Palanci, gdje postaje glavni radnički povjerenik.

Nakon povratka iz Smederevske Palanke u Zagreb 1927, posvećuje se političkom radu i postaje Sekretar Oblasnog odbora metalaca Hrvatske i član Mjesnog komiteta KPJ u Zagrebu. Zbog komunističke propagande, vlasti ga osuđuju na pet, a zatim na sedam mjeseci zatvora. Po izlasku iz zatvora u februaru 1928, izabran je za sekretara Mjesnog komiteta KPJ Zagreb, ali je već u novembru iste godine zbog svog revolucionarnog rada osuđen na pet godina zatvora koje izdržava u Lepoglavi i Mariboru.

Po izlasku iz zatvora, 1934. godine, a na osnovu odluke vođstva KPJ, Tito napušta zemlju i odlazi u Beč gdje ulazi u vođstvo komunističkog pokreta. Krajem 1934. godine poslan je u Moskvu gdje je ostao dvije godine. Iz Moskve se vraća 1936. godine, nakon čega vrlo brzo dolazi na čelo KPJ.

Kada je u aprilu 1941. godine došlo do napada Hitlerove Njemačke na Jugoslaviju, a zemlju su napustili i izdali kralj i kraljevska vlada, KPJ na čelu sa Titom bio je onaj organizovani dio društva, koji je poveo narod Jugoslavije u borbu za slobodu i nezavisnost zemlje.

Tito je organizovao ustanak i bio njegov rukovodilac i od početka Vrhovni komandant NOPOJ koji su se u samoj borbi razvili u Narodnooslobodilačku vojsku i Partizanske odrede Jugoslavije, iz kojih je definitivno 1945. godine izrasla Jugoslovenska armija koja je postojala do 1951. godine, a od 1951. do 1980. godine prerasta u JNA.

Na drugom zasijedanju AVNOJ-a u Jajcu 29. novembra 1943. godine, Titu je dodijeljeno zvanje Maršala Jugoslavije, proglašen je za narodnog heroja i izabran je za Predsjednika Nacionalnog komiteta oslobođenja Jugoslavije, koji je tada predstavljao privremenu Vladu. Funkciju premijera obavljao je sve do 1963. godine. Istovremeno predsjednik Države bio je od 1953. do 4.5.1980. kada je umro.

Nosilac je najviših jugoslovenskih odlikovanja i priznanja i 98 inostranih.

Prkoseći sovjetskoj hegemoniji, on je jedini koji je uspio da napusti Inforbiro i otpočne posle 1948. godine, nakon razlaza sa Staljinom, sopstveni put Jugoslavije u socijalizam.

Od 1951. godine započeo je i sprovodio samoupravni socijalistički sistem po kome se Jugoslavija razlikovala od svih drugih zemalja u svijetu.

Međunarodni ugled i slavu stekao je kao jedan od osnivača i vođa nesvrstanih zemalja. Bio je Generalni sekretar Pokreta nesvrstanih od 1.9.1961 do 5.10.1964.

Umro je u Ljubljani 4.5.1980. godine, a sahranjen u Beogradu 8.5.1980. godine u Kući cvijeća.