Prema podacima iz Analize spoljnjeg duga Hrvatske, koju je 2000. godine objavila Hrvatske narodna banka, ukupan spoljni dug SFRJ je 30. septembra 1991. godine iznosio 16,5 milijardi dolara.

HNB je, pozivajući se na podatke Narodne banke Jugoslavije, objavila da je spoljni dug Crne Gore tada iznosio oko 577 miliona dolara i ona je bila najmanje zadužena jugoslovenska republika.

Najzaduženija je od bivših republika tada bila Srbija sa dugom od oko 3,7 milijardi dolara, a slijedi Hrvatska sa 2,83 milijarde, BiH sa 1,8 milijardi, Slovenija 1,78 milijardi, Vojvodina 872 miliona i Kosovo 784 miliona dolara.

Prema podacima vlada bivših republika, njihovi dugovi na kraju 2020. godine su značajno veći u odnosu na period kada su bile u sastavu SFRJ, s tim da su “podijelile” dug savezne države.

Tako je dug Crne Gore na kraju 2020. iznosio 4,4 milijarde eura, Slovenije oko 37 milijardi, Hrvatske 40,6 milijardi, BiH 6,19 milijardi, Srbije 26,6 milijardi, Kosova 1,4 milijarde, a Sjeverne Makedonije 6,5 milijardi.

Raspodjela duga SFRJ najvećim dijelom sprovodila se po tzv. MMF-ovom ključu, koji je učešće država nasljednica odredio tako da je Hrvatska preuzela 28,5 odsto duga, Slovenija 16,4 odsto, bivša Državna zajednica Srbija i Crna Gora 36,5 odsto, Bosna i Hercegovina 13,2 odsto i Makedonija 5,4 odsto.

Još daleko od BDP-a iz 1989.

Prema podacima iz publikacije “Stvaranje istorije 1989”, profesora evropske istorije sa američkog Univerziteta Džordža Mejsona, Milsa Kelija, BDP po stanovniku SFRJ iznosio je 1989. godine 16,8 hiljada dolara.

Slovenija je imala tada BDP po stanovniku 33,1 hiljadu, Hrvatska 21,2 hiljade, BiH 11,4 hiljade, Crna Gora 12,3 hiljade, Srbija 17,4 hiljade, Kosovo 4,3 hiljade i Sjeverna Makedonija 10,8 hiljada dolara.

U odnosu na 1989. godinu BDP po stanovniku kod većine bivših republika je smanjen.

Prema podacima Svjetske banke, Slovenija je 2019. godine imala BDP po stanovniku 25,9 hiljada eura, Hrvatska 14,9 hiljada, BiH šest hiljada, Crna Gora 8,9 hiljada, Srbija 7,4 hiljade, Kosovo 4,4 hiljade i Sjeverna Makedonija šest hiljada eura.

Radnička prava su smanjena, sindikati uništeni, državne institucije srozane, uloga države u ekonomiji svedena na minimum, socijalna ulaganja skraćena, porezi smanjeni, posebno na bogate i sl. I taj takav sistem vladanja, koji se njeguje u kontinuitetu, dovodi do toga da trend rasta nejednakosti nikako ne prestane…