Zapanjujući je podatak da skoro polovina od ukupnog broja zaposlenih u Crnoj Gori, tačnije njih više od 80.000 prima platu u iznosu do 250 evra. To znači da više od 80.000 građana prima duplo manju platu od iznosa prosječne zarade u Crnoj Gori ili skoro 3 i po puta manje od realnog iznosa minimalne potrošačke korpe. Štaviše, umjesto da se smanjuje, vidimo da je, samo tokom poslednjih 5 mjeseci, za nekoliko hiljada povećan broj lica čija je zarada na nivou do 250 evra.
Ako se ovaj podatak dovede u vezu sa činjenicom da minimalna potrošačka korpa u Crnoj Gori realno iznosi preko 800 evra, pa još ako se uzme u obzir koliko je penzionera sa penzijom koja je manja od 250 evra, a onda i koliko je nezaposlenih u Crnoj Gori, jasno je da ogroman broj građana Crne Gore živi na samoj ivici egzistancije. Umjesto da ova dramatično teška socio-ekonomska slika Crne Gore bude glavni okidač za političke promjene, ovo je nažalost činjenica koju već godinama i u najvećoj mjeri zloupotrebljava upravo aktuelna vlast, posebno u izbornim procesima.
Postavlja se pitanje kako to da smo, po riječima Duška Markovića, država sa najvećim privrednim rastom u regionu, pa čak i u odnosu na države EU, a da ne može da se poveća bar iznos minimalne zarade. Istina je zapravo da mi nemamo nikakav realan privredni rast već samo porast zaduženosti države i porast kriminala i korupcije u kojima je ogrezao najveći dio vladajuće strukture. Priča o navodnom privrednom rastu i liderstvu Crne Gore u regionu i Evropi nije ništa drugo nego uvreda za inteligenciju, ali i ponižavanje u najvećoj mjeri upravo onih građana koji su ili nezaposleni ili rade za platu manju od 250 evra.Ovi građani su najveći taoci očigledne pljačke državnih resursa i bogaćenja jednog uskog kruga ljudi bliskog vladajućim strukturama.
Podsjećamo da je još u februaru ove godine Socijalni savjet raspravljao o mogućem povećanju minimalnog iznosa zarada u Crnoj Gori, ali se ništa konkretno nije preduzelo, jer je jasno da nema političke volje u vrhu vlasti. Naravno da postoje pravni mehanizmi i ekonomska računica kojima država može da utiče na povećanje minimalnih zarada i to na način da to ne ide na štetu poslodavca. Međutim, uporno odbijanje onih koji vladaju Crnom Gorom da se poveća minimalac koji već godinama iznosi mizernih 193 evra, upravo potvrđuje da je njihova strategija vladanja zasnovana na zloupotrebi teškog materijalnog položaja velikog broja građana Crne Gore.
Čak i po podacima Zavoda za zapošljavanje, koji je pod potpunom kontrolom vlasti i koji je poznat po friziranju podataka, preko 51.000 građana je nezaposleno, od čega je preko 9.000 visokoškolaca. Poražavajući je podatak da posao nema preko 300 magistara, među kojima su doktori nauka. Takođe, ako jedan službenik sa visokom stručnom spremom u državnoj ili lokalnoj upravi ima platu manju od prosječne, to znači da su jednom manjem broju privilegovanih podignute plate na nivo koji nije ni normalan ni realan, čime je samo fiktivno povećan iznos prosječne zarade u Crnoj Gori.
U svijetlu ovih katastrofalnih socio-ekonomskih pokazatelja, a posebno iz perspektive uređenih demokratskih država, prosto je nezamislivo da Crnom Gorom i dalje vlada ista garnitura.
Međutim, upravo ova činjenica pokazuje da društveno-politički ambijent u Crnoj Gori nije ambijent slobode i demokratije, već teške diktature i represije koji se mora mijenjati.
Vladislav Bojović, član predsjedništva Demokratske narodne partije
You must be logged in to post a comment.