Posljednjih dana velika prašina se digla zbog ponovnog usvajanja Rezolucije o Srebrenici 17. juna tekuće godine na istom zasijedanju Skupštine Crne Gore kada je i smijenjen ministar pravde i ljudskih prava Vladimir Leposavić.

To je izazvalo oštre reakcije javnosti, kao i dijela vladajuće većine ali i zvaničnog Beograda.

Juče je ovim povodom reagovao i mitropolit Joanikije koji je pozvao vlast da radi u korist naroda i upitao „gdje je Jasenovac, Jadovno, Velika kad je već usvojena Rezolucija o Srebrenici?„. I patrijarh Porfirije prokomentarisao je ponašanje režima u Podgorici, rekavši da su „oni koji su došli da grade mostove, otupe oštrice“ a koji su došli „na krilima i u snazi mitropolita Amfilohija“ – iznevjerili njegovo povjerenje.

Međutim, ono što je javnosti manje poznato jeste i predlog Rezolucije o genocidu u selu Velika koju je podnio poslanički klub Demokratskog fronta (DF) na inicijativu poslanika Demokratske narodne partije, Dragana Bojovića.

Podsjetimo, zločin u Srebrenici desio se na teritoriji susjedne države u ratu 90ih godina prošlog vijeka, a u Velici na teritoriji naše države.

Poslanik DF-a Dragan Bojović je za portal IN4S podsjetio da je Demokratski front još krajem decembra prošle godine predao u skupštinsku proceduru rezoluciju o genocidu koji se dogodio u selu Velika, gdje je na najmonstruozniji način pobijeno preko 600 žitelja ovog sela, mahom djece, žena, starih i nemoćnih lica.

Prema njegovim riječima, ova rezolucija se nije još uvijek našla na dnevnom redu Skupštine, „valjda zbog one uobičajene argumentacije iz vremena bivše Jugoslavije da se ne treba vraćati u prošlost i da ne treba produbljivati stare rane“.

„U skladu sa takvom argumentacijom, o ovom masakru se ćuti evo već gotovo 80 godina, kao što se ćuti i o zločinu u Dolima pivskim i o drugim stravičnim zločinima koji su se, tokom i nakon Drugog svjetskog rata, desili ovdje kod nas, na tlu Crne Gore, i za koje niko nikada nije odgovarao. S druge strane, već drugi put se u Skupštini Crne Gore raspravlja o Srebrenici, i usvajaju deklaracije i rezolucije o Srebrenici, iako se Srebrenica nalazi na teritoriji druge države. Ko je nas ovlastio da donosimo konačne sudove o događajima u drugim državama, uz svo uvažavanje i najdublji pijetet prema svim žrtvama ratnih dešavanja u tim državama?“, rekao je Bojović.

Ako doista težimo pomirenju, ističe on – onda treba najprije da se pozabavimo zločinima koji su se dogodili u Crnoj Gori.

„Crna Gora kao država ima obavezu da oda dužno poštovanje prema svim nevino postradalim tokom i nakon Drugog svjetskog rata, dakle i prema onima koji su postradali tokom devedesetih godina, i da izrazi žaljenje i solidarnost sa svim žrtvama i sa njihovim porodicama. Prećutkivanje i zaborav bilo kog ratnog zločina, počinjenog prema bilo kojoj nacionalnoj, etničkoj ili religijskoj zajednici predstavlja, kako smo naveli u dostavljenoj rezoluciji, potencijalno žarište novih međusobnih sukoba, ometa napore za pomirenje i duboko frustrira uspomenu na žrtve“, ukazuje Bojović.

On dodaje da se kod nas, međutim, najčešće prećutkuju stradanja većinskog srpskog i crnogorskog naroda, koji je više puta u prošlom vijeku doživio i genocid, i etničko čišćenje, i etnocid.

„Ne smiju da postoje žrtve prvog i drugog reda. Mi smo dužni najprije da se odredimo prema ratnim zločinima i zločinima protiv čovječnosti počinjenim na tlu naše države, da obezbijedimo satisfakciju prema svim žrtvama i njihovim porodicama, te da, na taj način, stvorimo uslove za suštinsko građansko pomirenje i trajno prevazilaženje tragičnih istorijskih sukoba i podjela. Zbog toga će Demokratski front i dalje insistirati na usvajanju rezolucije o Velici, ali i na usvajanju rezolucije o masakru u Pivi, kao i o svim drugim strašnim zločinima počinjenim tokom i nakon Drugog svjetskog rata. Jer, nema pravde, niti suštinskog pomirenja, ako postoje žrtve prvog i drugog reda, ako se u regionu sjećamo Srebrenice, a prećutkuje se, na primjer, Jasenovac, ili Bratunac, ili Jadovno, ili se čak slave Oluja i Bljesak?“, zaključuje Bojović.