Deponija “Maljevac” na kojoj termoelektrana odlaže otpad koji je nastao u proizvodnom procesu, u koji ulazi pepeo i šljaka je privremena trideset pet godina i do danas nema upotrebnu dozvolu, navodi se u saopštenju NVO Breznica.

“Na ovoj deponiji se dugi niz godina odlaže ovaj otpad, a deponija se nalazi na otprilike dva kilometra od grada. Ona predstavlja brdo koje sadrži oko jedanaest miliona kubnih metara šljake i pepela. Time zagađuje zemljište, podzemnim vodama zagađuje nizvodno rijeke, a prašina sa deponije i pri najmanjem vjetru se diže i formira oblake prašine, pune radioaktivnih čestica. Prilikom fizičko hemijskih analiza pepela i šljake, od strane CETI-a, pepeo je kategorizovan u kategoriju opasnog otpada zbog visoke pH vrijednosti i samog sadržaja. Međutim taj nekada opasni otpad je preko noći, nečijom odlukom,postao obični industrijski i bezopasni otpad”, kaže se u saopštenju.

Iz NVO Breznica dodaju da je u planu izgradnja drugog bloka, što kako kažu govori da će se problemi u Pljevljima sa ovim stvarima samo udvostručiti i “vode nas u propast i istrebljenje stanovništva, formiranje drugog Černobilja i guranje u potpuni ekološki sunovrat”.

Stalno slušamo o nekim novim tehnološkim poboljšanjima kojima će se poboljšati stanje proizvoda nastalih nakon procesa proizvodnje ali ostaje samo na priči. Dugo je kružila priča o ugranji eletrofiltera, međutim i to je jalova priča, nego je kao i za svaku stvar prodata priča, a neko je pare od istog stavio u svoj džep. Naš grad doživljava samouništenje, dok profit od uglja ide u zdrave sredine i njih izgrađuje. Drugi blok uz samo toplifikaciju i strogu, posebno sa lokalnom upravom ugovorenu kontrolu uz primjenu strogih ekoloških propisa. A kada je riječ o drugom bloku termoelektrane i toplifikaciji, ne mogu se određeni akteri dešavanja dogovoriti oko veličine kolača koji žele pribaviti prilikom izgradnje, kome će koliko pripasti”, saopšteno je.

Kako kažu iz NVO Breznica kada se govori o negativnom uticaju TE svakako “da ne možemo da ne pomenemo otpadne vode koje nastaju u tehnološkim procesima”.

Vode iz procesa termoelektrane su hemijski zagađene i zauljene i kao takve ispuštaju se u rječne tokove. Još jedan značajan parameter koji se mora uzeti u obzir a o njemu niko ne vodi računa je toplota voda, koja kada napusti proces, toplotu predaje okolini. Tako se prilikom ulivanja u rijeku remeti ekološka ravnoteža, dolazi do stalnih pomora ribe, pa možemo konstatovati da je nizvodno korito rijeke pusto što se tiče biljnog i životinjskog svijeta. Doprinos ovakvom stanju je svakako i neodgovoran odnos zaposlenih u samoj TE koji i svojim postupcima otežavaju ionako tešku ekološku situaciji. Primjer za to je i cjevovod kojim se iz postrojenja TE odvodi pepeo i šljaka na deponiju Maljevac, koje prelaze preko toka rijeke Vežišnice i koji na sebi imaju otvore koje zaposleni po potrebi otvaraju i direktno u vodu rijeke, izlivaju ogromne količine pepela i šljake. Fotografije koje su napravili naši aktivisti na licu mjesta, govore više od riječi i pokazuju neodgovornost, bahatost i drskost, ali i začuđujuću nebrigu zaposlenih prema samim sebi, ali i građanima koje truju na ovaj način”, navode oni i dodaju da kao potvrdu ove priče imaju Paleški potok, koji se uliva u rijeku Vezišnicu koja je pritoka Ćehotine, a u toku sušnih perioda pH vode dostizao je vrijednost 12.

“Mnogi od nas znaju i reagovali su kada je rijeka bezbroj puta mijenjala boju, zbog ispuštanja tehnoloških voda bez ikakvog prečišćavanja ili tretmana. Medicinski podaci takođe potvrđuju priču koju dugi niz godina pričamo a koju pojedinci poriču radi svoje koristi a žrtvujući naše živote zarad toga. Od 2010.godine do 2012. godine prema podacima više od dvadeset hiljada građana oboljelo je od neke plućne bolesti, preko bronhitisa, astme, do karcinoma”, kažu iz Breznice.

Ističu da nije prvi put da predočavaju ovaj problem javnosti i Pljevljacima koji su manje upoznati sa nekim detaljima, “pa isto tako molimo nadležne da ovaj problem od mnogih koji čekaju u redu da se riješe, već jednom izađu u susret i svima nama olakšaju život, jer i mi zaslužujemo taj čist vazduh i čiste rijeke, kako nam to i Ustav kao najveći pravni akt ove države i garantuje”.