Mirko Rondović, pjevač specifične i suptilne interpretacije u svojim pjesmama spojio je različite kulture na tradicionalan način. Osjećao vrijeme i prostor Raške, Hercegovine, Gornjeg Ibra, Lima, Ćehotine, Tare, Pive, Drine… te ih tako njegova muzička obdarenost stočila na višebrojne nosače zvuka. Ipak, duboko u genima nosio je muziku svog sandžačko-crnogorskog kraja. Sigurnim putem zaštitio neotuđivo nacionalno blago ovog podneblja, višedecenijskim interpretatorskim i kompozitorskim radom.

Mirko Rondović rođen je u Vidrama kod Pljevalja 1945. godine sa usađenom muzikalnošću od svojih roditelja. Već u djetinjstvu pored škole bio je član KUD-a „Volođa“. Učio je o neprolaznoj ljepoti izvorne pjesme. Višu školu učio je u Beogradu, a bio je i član KUD-a „Branko Krsmanović“. Prve radio snimke realizovao ‘68. a onda ‘70. godine pobijedio na takmičenju svih KUD-ova kao solista. Postaje i prvi glas beogradskog „Studija 6“. 

Ovaj izuzetan tumač narodne pjesme snimio je više od stotinu kompozicija. Sam se potpisuje kao autor ispod 30 numera za koji mnogi misle da su izvorna djela. Na albumima „Blago tebi cvijet, karanfile“, „Što nije moja, šteta je“, „Boli me sjećanje“, „Anđelina“, „Kozbaša“, „Narodno biserje“, „Na ljubištu najbolje se ljubi“ i „Svi pljevaljski tamburaši“ album na kome se nalazi istoimena numera koja je postala „snažan“ hit koji je prešao sve granice. Pjesma koju je napisao sjajni tekstopisac Ruždija Krupa sročio je, pročitao Mirku a ovaj iste noći usnio melodiju. Digao se i muziku koja mu je odzvanjala u ušima otpjevušio na kasetofon.

Mirko Rondović rođen je u Vidrama kod Pljevalja 1945. godine sa usađenom muzikalnošću od svojih roditelja. Već u djetinjstvu pored škole bio je član KUD-a „Volođa“. Učio je o neprolaznoj ljepoti izvorne pjesme. Višu školu učio je u Beogradu, a bio je i član KUD-a „Branko Krsmanović“. Prve radio snimke realizovao ‘68. a onda ‘70. godine pobijedio na takmičenju svih KUD-ova kao solista. Postaje i prvi glas beogradskog „Studija 6“. 

Ovaj izuzetan tumač narodne pjesme snimio je više od stotinu kompozicija. Sam se potpisuje kao autor ispod 30 numera za koji mnogi misle da su izvorna djela. Na albumima „Blago tebi cvijet, karanfile“, „Što nije moja, šteta je“, „Boli me sjećanje“, „Anđelina“, „Kozbaša“, „Narodno biserje“, „Na ljubištu najbolje se ljubi“ i „Svi pljevaljski tamburaši“ album na kome se nalazi istoimena numera koja je postala „snažan“ hit koji je prešao sve granice. Pjesma koju je napisao sjajni tekstopisac Ruždija Krupa sročio je, pročitao Mirku a ovaj iste noći usnio melodiju. Digao se i muziku koja mu je odzvanjala u ušima otpjevušio na kasetofon.

Često kaže da je to njegovo životno djelo, ne umanjujući vrijednost snimaka izvornog karaktera sa kojima se ponosi. Pjesme „Grana od bora“, „Tamburalo momče uz tamburu“, „Još ne sviće rujna zora“, „Aj, ja prošetah šefteli sokakom“, „Prođoh Bosnom kroz gradove“, „Il’ je vedro il’ oblačno“, „Snijeg pade“, „Puhni vjetre malo sa Neretve“… pjevao je pjevač za generacije i vremena. Pjevao i snimao uz one koji su na radiju u to vrijeme postavili temelje za visoke muzičke umjetničke standarde. Svojim talentom i izoštrenim sluhom uz prijatnu interpretaciju nizao je i pjesme gorštačko-lirskih melodija, a i nježnih u isti tren. Ostavio je svojim izrazom lični pečat na svakom od njih iz Pljevalja, Berana, Sjenice, Kolašina i tako više od pet decenija. Zauzvrat ga okitili mnogobrojnim priznanjima, nagradama o čemu mašta svaki umjetnik.

A on ponosan na sve nagrade i Oskare i međunarodna priznanja a najmilije mu, kaže, nagrada „20. novembar“ koju je dobio od Skupštine Opštine Pljevlja za poseban doprinos očuvanja tradicije i afirmacije grada. Njegova notna sveska puna duše, sjete, čežnje, istančanog osjećaja otrgnula je od zaborava tu zahtjevnu pjesmu. Uporedo sa estradnim poslom Mirko je 30 godina radio u NIP „Politika“ kao rukovodilac jednog sektora gdje je zaradio i penziju, ali mikrofon još nije okačio o klin. Nakon što se našao na PGP-ovom albumu „Za sva vremena“ dobio je ponudu da snimi još jedan CD, što je ovom poštenom i časnom čovjeku sa instrumentarijem u glasu bila dodatna satisfkacija, poslije težeg životnog perioda.

Mislio je da je na pretposljednjoj stanici, kako je govorio, no sa ovim čini se ne zaokružuje karijeru.

Nekad mi je značilo, kaže Mirko, biti priznat umjetnik. Sada želim da me ljudi prepoznaju, prvenstveno ljekari jer od 2014. godine, loma, sepse, oduzetosti, četiri bajpasa… bio sam dugo van „mašine“. Reći ću samo, preživio sam!

Njegov megahit „Pljevaljski tamburaši“ u turbulentnom periodu moći JUL-a, a s njim i PGP-a na čelu sa Terzićem i Kemišom dat je Zoranu Kaleziću. Uz agresivnu reklamu, lobi, klanove, kaže Mirko, nanesena mu je velika šteta. Materijalna manje nego duševna. Taj težak prekršaj neće i ne smije biti nekažnjen.

U Izmiru Mirko Rondović je u filmu„Sevdalinka-alhemija duše“ režisera Salija Salinija tumačio sevdalinke sandžačko-raške oblasti. Za to predstavljanje dobio je priznanja i zahvalnice, ali najmilija pohvala stigla je od kolega Safeta, Cuneta, Bogdana, Pavkovića…

U davnim godinama minulog vijeka Safet Isović se vozio prema Sremskoj Mitrovici i na radiju slušao muški glas koji pjeva „Il’ je vedro il oblačno“. Stao je na prvoj pumpi i nazvao „Radio Beograd“ pitajući ko je to pjevao. Rekli su mu Mirko Rondović na šta je on prokomentarisao da ljepšu i umilniju interpretaciju odavno nije čuo. Tako filigransko precizna izvedba je prosto fascinantna i molio je da ga forsiraju.