U skladu sa prilikama u Crnoj Gori, vlast bi u nekoj opštini mogla da osvoji partija za koju je u glasalo 13 od 25 birača. Uz izlaznost od 87 odsto. Bratu od strica sekretarijat za urbanizam, kumu za komunalne poslove, ostalo po zaslugama i – sve super. Ako gledate iz ugla političara kakve imamo.

U silnoj galami oko lokalnih izbora gotovo nezapaženo je prošla vijest da će se u opštini Pljevlja na izborima 23. oktobra 2022. birati 34 odbornika, jedan manje nego ranije. Nema ljudi.

Prema odredbama Zakona o izboru odbornika i poslanika Skupština opštine bira 30 odbornika i još po jednog na svakih  pet hiljada birača. Ove godine u Pljevljima je u birački spisak upisano 24.750 ljudi, skoro 1.300 manje nego prije četiri godine.

Ako znamo da u Crnoj Gori, u skladu sa tradicijom i protivno zakonu, ljudi ne odjavljuju prebivalište kad se odsele u inostranstvo, manjak stanovnika može se objasniti time što se ljudi odseljavaju u druga mjesta i što u Pljevljima odavno više ljudi umire nego što se rađa. Tako mjesta izumiru.

Brojke su, izvjesno još sumornije ako se uzme u obzir činjenica da su birački spisak i stvarni broj stanovnika u ogromnom raskoraku – u korist biračkog spiska. Kad je došlo do toga da se smanjenje broja stanovnika vidi i na spisku ljudi koji imaju pravo glasa, sluti na pustoš.

Sve to dešava se u gradu u kojem se proizvodi otprilike polovina struje koju troše građani Crne Gore i koji ima najbogatije šume u državi.

Govoreći na predizbornom skupu koalicije koju predvodi njegova partija, predsjednik DPS-a Milo Đukanović je u Pljevljima govorio o uglju, Elektroprivredi, barskoj Luci… i zaključio da će „morati odgovarati svi oni koji su učestvovali u pohari tih prirodnih dobara Crne Gore“.

Ocijenio je i da „tokom ove dvije godine, imamo upropaštena preduzeća, rastjerane investitore i kao rezultat svega toga devet hiljada novih nezaposlenih ljudi u Crnoj Gori“. Šume nije pominjao.

Nedavno je objavljena vijest da je kompanija Dragana Brkovića „Vektra Jakić“ ponovo tužila Upravu za šume tražeći odštetu od 62,2 miliona eura zbog raskida koncesionog ugovora. Država za koncesije i kamate od Brkovića traži 9,5 miliona eura. Epilog kumovskog posla se, dakle, čeka. Ko je harao – znamo.

Znamo i najporazniji rezultat politike kakva se u ovoj zemlji vodi preko trideset godina, uključujući, srazmjerno, i posljednje dvije. To je ona sa početka teksta. Od 13 opština u kojima se lokalni izbori održavaju samo u tri je prirodni priraštaj pozitivan. Za Zetu se ne zna.

Prema podacima od prošle godine nijesu u minusu samo mjesta na sjeveru – Pljevlja, Bijelo Polje, Šavnik, Žabljak, Plav, Kolašin i Plužine – već i Bar, Tivat i Danilovgrad.

Ova zemlja sistematski ne objavljuje podatke o tome koliko se njenih građana iseljava. O tome svjedoče samo prazne kuće i opustjeli krajevi. Gubi zemlja koja gubi stanovnike.

Doduše, naučili smo da ih, po potrebi, preraspoređujemo. Šavnik je opština iz koje su se samo prošle godine u druga mjesta u Crnoj Gori odselile 72 osobe i u kojem je umrlo 29 osoba više nego što se rodilo. Tokom posljednjih nekoliko mjeseci postao je bogatiji za 337 novih stanovnika.

Tako Šavnik sada ima 1.968 birača. Na lokalnim izborima 2018. u tom mjestu je glasalo 1.412 od 1.723 upisanih birača. Da nije bilo novodoseljenih, u biračkom spisku bi bile 92 osobe manje nego na prethodnim izborima.

Ko je organizovao uvoz Šavničana ne može se sa sigurnošću tvrditi. Patent za sistem „siguran glas“, mijenjanje izbornih jedinica, štancovanje novih ličnih karata ‘izmislila’ je Demokratska partija socijalista. Samo nije bila u prilici da ga zaštiti, pa su se ostali, po svemu sudeći, priključili. Još jednom je izgubila demokratija.

Nikako nije red izostaviti iz ove priče Vesnu Simović Zvicer, jer ona nije makar ko, već profesorica na Pravnom fakultetu i predsjednica Sudskog savjeta. I povratnica u Šavnik sa sljedećim obrazloženjem: „Moje selo, Bijela kod Šavnika je mjesto koje je u mom srcu i to su jedini razlozi i naravno iz praktičnih razloga jer mi je čitava administracija mnogo jednostavnija u Šavniku. Izbori su istog dana raspisani i u Podgorici i u Šavniku, dakle da je drugačija situacija ja bih možda razumjela to pitanje“.

Bolje bi bilo da bez objašnjenja. Kad se preskoči romantika „selo moje ljepše od Pariza“, ispada da nam je na čelu važne institucije i da nam djecu uči neko ko ne uviđa razliku između brojeva 143.523 koliko je birača u Podgorici i šavničkih 1.968. Jedno odborničko mjesto u Šavniku dobija se sa oko 50 glasova. Lično je zbog srca i administracije profesorica možda na dobitku, na gubitku je ionako nikakvo povjerenje u izborni proces.

Da se zabilježi: još jednom je temeljno ugažena evropska preporuka da se državni resursi ne koriste u izbornim kampanjama. Pored predsjednika države u tom poslu je vrlo aktivno učestvovao i premijer u tehničkom mandatu Dritan Abazović sa ministrima uključujući i dvojicu koji su tehnički van vlade u tehničkom mandatu. Time gubi državna kasa i građani se prave budalama.

Za kraj, kao i u životu, ostale su žene. Prema podacima Centra za demokratsku tranziciju, skoro jedna četvrtina lista na ovim lokalnim izborima nezakonita je, jer na njima nema, kako zakon propisuje, najmanje 30 odsto kandidata manje zastupljenog pola. Nije poštovana ni odredba da među svaka četiri kandidata na listi mora biti najmanje jedan kandidat manje zastupljenog pola. Jedino ravnopravno bilo bi da žena na listama ima 50 odsto. Kad se ne poštuje ni ravnopravnost koja je Zakonom propisana, onda gubi pravna država.

Naravno, u nedjelju uveče ništa od ovoga se neće brojati, postojaće samo pobjednici. I tako sve dok jednom ne shvatimo koliki smo svi gubitnici, jer ne umijemo da na prelijepom parčetu svijeta izgradimo pristojno društvo i državu.