Foto: Uprava policije –

Surove likvidacije koje su se dogodile poslednjih mjeseci, a u kojima su stradali pripadnici „kavačkog“ i „škaljarskog“ klana, označile su nastavak krvavog rata koji je maltene svakodnevno vođen od 2014. godine, kada se jedinstveni kotorski klan podijelio i posvađao zbog velike količine droge koja je nestala u Valensiji.

Taman kada se stanje naizgled smirilo i kada se smanjio broj žrtava mafijaških obračuna, pa ih čak nije ni bilo mjesecima, dogodile su se nove brutalne likvidacije. U poslednje vrijeme životom su plaćali uglavnom „škaljarci“ ili lica bliska njima, ali, sudeći po nedavnim dešavanjima, ta kriminalna grupa, koja je bila obezglavljena ubistvima svojih vođa, ponovo je konsolidovala redove i, sve su prilike, krenula u osvetu. 

Nekoliko nedavnih napada na lica bliska „kavčanima“ povezivano je sa „škaljarcima“, a sumnje da su krenuli „u ofanzivu“ potvrdilo je dvostruko ubistvo u Podgorici, kada su usred dana likvidirani Cetinjani Petar Lipovina i Žarko Pejaković, koji su, prema policijskim evidencijama, bili bliski „kavačkom klanu“. Bezbjednosne službe strahuju od nastavka sukoba stravičnih razmjera, čemu smo bili svjedoci ranijih godina, kada su stradali i slučajni prolaznici i kad su bombe aktivirane u bilo koje doba dana i u svim okolnostima. Postavlja se pitanje ko je uspio da ponovo okupi, odnosno ojača „škaljarce“, budući da je od osoba koje su se godinama nalazile na vrhu tog klana preživio samo Igor Vukotić, koji je u bjekstvu. Činjenica da se na slobodi našao Luka Bojović, koji je, prema evidencijama bezbjednosnih službi Srbije, vođa „zemunskog klana“, otvorila je sumnju da možda i on ima uticaja na konsolidovanje „škaljaraca“, s obzirom da blisko sarađuju godinama.

Čekaju da mete izađu iz pritvora

Krajem prošle godine, vozilo u kojem su bili navodni pripadnici „kavačkog klana“ Nikola Drecun i Igor Mašanović gađano je iz ručnog raketnog bacača. Drecun je nedugo prije toga napustio spuški zatvor, odakle je Mašanović izašao nešto ranije. Srećom po njih, napadači nijesu pogodili vozilo. Za taj napad osumnjičen je Haris Kočan. Pejaković, koji je likvidiran 6. novembra, takođe je napustio spuški zatvor neposredno prije nego što je ubijen.

U aprilu ove godine stradao je i Radovan Marković. Iako je slovio za osobu blisku „škaljarskom klanu“, on je, kako tvrde istražitelji, stradao upravo od pripadnika tog klana. Za njegovo ubistvo optuženi su Haris Kočan i Vanja Burda. Trojica „škaljaraca“, prema tvrdnjama tužilaštva, krenula su u napad na nekog od „kavčana“, ali je nešto krenulo po zlu i nastradao je njihov saradnik.

Branioci Kočana i Burde najavili su na nedavno održanom ročištu sporazum o priznanju krivice, navodeći da je Marković ubijen iz nehata. Porodica ubijenog Markovića kategorički je odbacila te navode.

Kriminolog Velimir Rakočević kazao je za „Dan“ da je očigledno da su „škaljarci“ uspjeli ponovo da se organizuju i da su i dalje finansijski veoma jaka kriminalna grupa, sa velikim uticajem i u drugim državama. On smatra da mjesto vođe može pripasti samo Vukotiću, ali ne isključuje mogućnost da on tu „titulu“ dijeli sa Bojovićem.

Evidentno je da se „škaljarski klan“ konsolidovao, što se vidi po kriminalnim aktivnostima koje su prouzrokovale najteže posledice po rivalski klan. Slično kavačkoj kriminalnoj organizaciji, i ovaj klan, i pored velikih gubitaka, uspijeva da se pregrupiše i nastavi sa vršenjem krivičnih djela. Treba istaći da se radi o vrlo moćnim kriminalnim organizacijama, koje raspolažu ogromnim finansijskim sredstvima i izuzetno razgranatom mrežnom strukturom, sposobnom da izvršava i najteže kriminalne poduhvate i vrbuje nove članove koji iskazuju lojalnost klanu. Što se tiče glave u rukovođenju klanom, ona, prema raspoloživim informacijama, pripada Igoru Vukotiću. Međutim, pošto se radi o kriminalnoj organizaciji fleksibilnog tipa, moguće je da se aktivnosti organizuju iz više centara, uključujući i neformalnog šefa beogradskog podzemlja Luku Bojovića – ocijenio je Rakočević.

Zavađeni kotorski klanovi godinama su vodili ujednačenu borbu. U njihovom ratu živote su izgubile desetine, a možda i stotine njima bliskih osoba. Osim kriminalaca, u njihovim sukobima stradali su i slučajni prolaznici. Ipak, nakon ubistva Igora Dedovića i Stevana Stamatovića u Atini 19. januara 2020. godine, Alana Kožara na Krfu u julu iste godine, Milića Minje Šakovića u Budvi u junu 2022. i Jovana Vukotića u Turskoj u septembru iste godine, bilo je jasno da „škaljarci“ počinju da gube rat. U aprilu 2019. godine ubijen je i Veselin Vukotić, otac vođa „škaljaraskog klana“ Jovana i Igora Vukotića, što je bio veliki udarac za tu kriminalnu grupu.