Istražitelji će utvrditi da li je potpis Rajka Kuljače na garanciji od 66 miliona eura, stavljen godinu nakon što je sa inostranim partnerima dogovoren posao izgradnje i upravljanja postrojenjem za prečišćavanje otpadnih u Budvi.

Lokalna vlast na čelu sa Markom Batom Carevićem, pozvala je nedavno tim glavnog specijalnog tužioca Milivoja Katnića – da utvrde sve činjenice, nakon što su im iz njemačke kompanije WTE dostavili garanciju koju je navodno ovjerio nekadašnji gradonačelnik Budve, ali na kojoj nema saglasnosti Opštine ili Vlade…

Specijalno tužilaštvo pokrenulo je izviđaj.

Kuljača je demantovao takve tvrdnje sadašnjih čelnika Budve, navodeći da će nadležni lako provjeriti da govori istinu.

“Povodom izjava opštinskih i Vladinih službenika i objavljenih tekstova u medijima, odlučno demantujem da spornu garanciju koja se navodi, za vrijeme mog mandata predsjednika Opštine Budva, nikada nisam potpisao, niti učestvovao na bilo koji način u njenom donošenju, što je vrlo lako provjeriti od strane nadležnih organa”, kazao je Kuljača.

Carevićev tim, međutim, podijelio je novinarima kopiju ugovora na kojem je navodno Kuljačin potpis.

“Vijestima” je rečeno da će eksperti utvrditi – da li je riječ o faksimilu. Kuljača je tokom brojnih sudskih procesa i tužilačkih istraga saopštavao da su mnoga dokumenta, bez njegovog znanja, potpisivana takvom kopijom njegovog rukopisa. Taj dokument potpisan je 22. aprila 2010. godine, kada je gradom upravljao Kuljača.

Prije par dana aktivirana je druga garancija u tom slučaju, a iz Vlade su najavili da će zaštitnik državne imovine uskoro podnijeti krivične prijave protiv svih zaslužnih što će građani platiti 30.000.000 eura njemačko-austrijskom koncernu WTE/EVN, pošto je utvrđeno da nisu poštovane odredbe ugovora…

Rađenović jedini „platio“

Nekadašnji predsjednik Opštine Budve Lazar Rađenović, jedini je od opštinskih i državnih funkcionera za sada krivično odgovorao u korupcionaškoj aferi – otpadne vode, a tokom koje lokalna kasa oštećena za više miliona eura.
Rađenović je priznao krivicu i osuđen je i u tom predmetu, a krivicu su priznali i osuđeni su i nekadašnji potpredsjednik DPS Svetozar Marović i direktor privatne kompanije “Biochem industries” Stjepan Skočajić.

Marović, međutim, nije odslužio zatvorsku kaznu, niti uplatio Budvi odštetu od 1.100.000 eura, uprkos pravosnažnoj presudi.

Skočajić, bivši skiper na jahti Marovića, priznao je da je tri miliona eura napumpavanjem radova prilikom izgradnje kolektora za otpadne vode u naselju Vještica, otišlo na vraćanje ličnog duga Marovića prema izvjesnom G. K.
Osuđen je na pola godine zatvora i kaznu od 100.000 eura, poslije saznanja da se opštinski novac preko fiktivnih ugovora preusmjeravao za izmirivanje pozajmica.

Da su bili umiješani u Marovićeve malverzacije, priznali su i u kompaniji WTE-u, pa je njihov tadašnji direktor u Crnoj Gori, njemački državljanin Ginter Faust uhapšen sredinom janura 2016. godine. Nakon 72 časovnog zadržavanja, pušten je da se brani sa slobode, a potom i napustio Crnu Goru i više se nije vraćao. Upravo je Kuljača, kao svjedok saradnik, pomogao Katnićevom istražnom timu da proseuisra taj slučaj i donekle složi kockice… 

Državni sekretar u Ministarstvu finansija Nemanja Katnić prije par dana rekao je da je u tom poslu bilo mnogo nepravilnosti i da su zbog toga zadužili zaštitnika imovinsko – pravnih interesa Crne Gore: da podnese krivične prijave protiv svih u Crnoj Gori i inostranstvu “koji su nanijeli štetu i ugrozili finansijske i ekonomske interese države i Opštine Budva”: 

“Vlada, ne želeći da narušava svoj međunarodni ugled i da se pokaže kao država koja ne poštuje međunarodne obaveze, a u konkretnom slučaju ne izvrši plaćanje date garancije, usvojila je informaciju i stvorila pretpostavku da ispuni svoju finansijsku obavezu. Takođe, konstatujući da je cjelokupni posao pravno upitan, Vlada je donijela zaključak da se cjelokupni materijal na dalju nadležnost preda zaštitiniku imovinsko-pravnih interesa sa zaduženjem da podnese krivične prijave nadležnom državnom tužilaštvu protiv svih fizičkih i pravnih lica u Crnoj Gori i inostranstvu koji su nanijeli štetu i ugrozili finansijske i ekonomske interese države i Opštine Budva“, kazao je nedavno Nemanja Katnić.

Početak

Rađenović je rukovođenje Opštinom Budva preuzeo 2011. i na toj funkciji bio je do septembra 2015. godine, kada je podnio ostavku nakon hapšenja. Ugovor o izgradnji postrojenja za tretman otpadnih voda u bečićkom naselju Vještice, zaključen je između Opštine i njemačke kompanije WTE, u julu 2009. godine. Potpis su stavili Kuljača sa jedne i i Rolf Šreder sa druge strane. Potpisivanju u bečićkom hotelu “Splendid”, prisustvovao je i tadašnji potpredsjednik Vlade Igor Lukšić.

Cijelu deceniju, nadležni iz minstarstava i državnih inspekcija bili su nijemi na očigledno bezakonje u tom poslu – na kraju je konstatovano da je postrojenje izgrađeno na divlje, bez dozvole i da je tehnički neispravno…

Udari, sestro, faksimil

Kuljača je rekao da sporni dokument nije potpisao i prije četiri godine, tokom afere “Košljun”, odnosno sumnjive prodaje 27.000 kvadrata na brdu iznad Budve.

Pred sudom je tada rekao da ključni dokument nije parafirao, već da je to učinila njegova sekretarica – stavljajući faksimil.
U tom predmetu Rađenović je osuđen na tri godine zatvora.

Mediji su tada objavili izjavu Kuljačine sekretarice Danice Tomić, koja je demantovala da je stavila faksimil bez njegovog znanja.

“Bog otac da je od mene tražio faksimil, ne bi ga dobio bez znanja i saglasnosti vlasnika pečata Rajka Kuljače… Ako Rajko tvrdi da sam ja udarila pečat faksimil, to je laž. Svaki put kada sam trebala da stavim pečat faksimil na dokument, ja bih Kuljaču pozvala i upoznala o sadržini dokumenta.

On je bio upoznat sa svakim dokumentom, pa i sa Košljunom”, rekla je tada Tomićeva.

Ona je kazala da Kuljača nije volio da potpisuje puno.

“Uvijek bi mi rekao: ‘Udari, sestro, faksimil’ i za svaki dokument je bio upoznat”, tvrdila je ona.

Kuljača je prethodno, svjedočeći pred sudijom Valentinom Pavličić, između ostalog, kazao da se ne sjeća da je potpisao sporne dokumente o formiranju tenderske komisije i prenosu prava opštinske zemlje.

“To je moj faksimil, bio je kod sekretarice, ali ne znam ko ga je udario. Ako je bio zaključan u fioci kod sekretarice, mogla je ona da ga udari ili šef mog kabineta. Tu nema nikakvog potpisa. Ne znam ništa o tome”, kazao je tada Kuljača.