Prvi pisani podatak o postojanju bolnice u Pljevljima nalazi se u zapisima Evlije Čelebije iz 1664 godine, i prtpostavlja se da se radilo o bolnici za potrebe turske vojske. Uglavnom prve zdrastvene ustanove su bile one koje su podizale okupatorske vojske za svoje potrebe, te imamo vojnu bolnicu na Stražici – Astalana, podignutu oko 1800 godine, te bolnica u okviru vojne kasarne na Dolovima – Svapski spitalj, posle aneksije Bosne i Hercegovine.

Zvanično, prva organizovana adrastvena ustanova je otvorena 5. oktobra 1928 godine – Dom narodnog zdravlja i svečano ga je otvorio načelnik Ministarstva zdravlja dr.Andrija Štampar.

Dom je imao sledeća odjeljenja: opšta ambulanta za zaštitu zdravlja školske djece, dispanzer za tuberkulozu, ambulanta za venerične bolesti, zubna ambulanta, bakteriološki laboratorijum, narodno kupatilo i higijensku službu. Takođe je raspolagao sa kompletnom opremom za bakteriološke analize, rentgen aparatom i opremom za zubnu ordinaciju. Djelokrug rada Doma zdravlja prostirao se na šire područje Zetske banovine, od Foče preko Čajniča, Pljevalja, Prijepolja do Bijelog Polja.

U Pljevljima su između dva rata postojale i privatne ljekarske ordinacije u kojima je radio jedan broj ljekara.

Dom narodnog zdravlja radi sve do 1941 godine kada su italijanski okupatori organizovali rad u njemu za potrebe svoje vojske, a za civilno stanovništvo je radila samo jedna ambulanta.

Što se tiče zdrastvenog stanja stanovništva, ono je prije svega zavisilo od činjenice da su se Pljevlja nalazila na pravcima značajnih puteva i mnogi putnici su donosili prije svega različite zarazne bolesti.

Bolji podaci o patologiji kod naroda nalaze se u izvještajima koje je 1929 godine ostavila ekipa beogradskih ljekara koja je na čelu sa profesorom dr.Đ.Đorđevićem boravila u Pljevljima deset dana. U ekipi je bilo 40 ljekara i tom prilikom pregledano 3000 pacijenata. Svi pacijenti su obrađeni laboratorijski i klinički, preduzeto liječenje i čak i obavljene hirurške intervencije. U tim izvještajima kao najčešće bolesti se navode sifilis, tuberkuloza, razne dječije bolesti, tenijaža kod odraslih i djece, gušavost i oboljenja kostiju.

U periodu između dva svjetska rata neki ljekari su svojim radom i humanošću posebno ostali u sjećanju naroda, a i o njihovom radu je ostao pisani trag. Dr.Jovan Bulajić, dr.Uroš Ružić naš prvi akademik, dr. Svetozar Milatović, dr.Savo Dimitrijević.

Posle Drugog svjetskog rata za potrebe zdrastvene službe 1945 godine, osposobljen je stari Dom narodnog zdravlja u kom je radio dr.Savo Dimitrijević, dok je zgrada na Stražici (nekada turska bolnica) osposobljena za liječenje težih bolesnika, kasnije Narodna bolnica. Narodna bolnica je imala sledeća odeljenja: interno, hirurško, zarazno i porodilište, ukupno 100 postelja.

Ovi zdrastveni objekti su bili u funkciji do kraja 50-tih godina kada je započeta izgradnja zdrastvenih objekata na Dolovima.

Radilo se etapno – paviljonski sistem. Već 1960 godine završena su prva dva paviljona u koja su useljena tri bolnička odeljenja (hirurško,dječije i ginekološko-akušersko). Taj sistem gradnje se nastavlja i za nekoliko godina se kompletira bolnička služba.

Medicinski centar Pljevlja kao jedinstvena zdrastvena organizacija je osnovana 1963 godine i funkcionisao sve do 1991 godine kada dolazi do reorganizacije zdrastvene službe na nivou Republike.

Od tada imamo primarnu zdrastvenu zaštitu – JZU Dom zdravlja i sekundarnu zdrastvenu zaštitu – JZU Opšta bolnica Pljevlja.

Javna zdrastvena ustanova Opšta bolnica u Pljevljima nosilac je planskih i programskih zadataka bolničke zdrastvene zaštite stanovništva na područjima Pljevlja i Žabljak.

Svojim djelovanjem JZU Opšta bolnica Pljevlja pokriva teritoriju od preko 1800 kilometara kvadratnih, na kojoj živi 40.000 stanovnika.

JZU Opšta bolnica Pljevlja svojom organizacijom omogućava da korisnici zdrastvene zaštite svoje zdrastvene potrebe iz bolničke zdrasvene zaštite ostvaruju u Pljevljima.

Ova ustanova je funkcionalna zdraszvena služba koja pruža kvalitetnu zdrastvenu zaštitu stanovništva, približavajući zdrastvenu zaštitu korisnicima i prilagođavajući je njihovim potrebama.