Sjećate li se zabavnog programa Igre bez granica, evropskog projekta koji je emitovan od 1965. do 1999. godine?

Oni malo stariji čitaoci vjerovatno se sjećaju da su nedjeljom uveče imali priliku da gledaju jedinstvene bitke nacionalnih timova. Među njima je bio i onaj jugoslovenski.

Igre su održavane pod okriljem Evropske radiodifuzne unije. U istim su se nadmetali takmičari iz mnogih zemalja, obučeni u neobične kostime koji su im otežavali posao.

Njihovi zadaci su bili jednako neobični i nerijetko komični. A da bi ih riješili, morali su biti snažni, brzi, snalažljivi. Svaka zemlja učesnica je bila domaćin jedne runde Igara.

Jugoslavija je učestvovala šest puta, u periodu od 1978. do 1982. i 1990. godine. Pritom nijednom nije uspjela da odnese konačnu pobjedu.

Najuspješnija nacija bila je Njemačka, koja je trijumfovala u šest navrata. Pet puta se radovao Portugal, četiri puta Italija i Velika Britanija, trostruki prvak bile su Francuska i Mađarska… Najviše nastupa upisala je Italija, 30.

Zanimljivo, Igre bez granica su kreirane na ideju nekadašnjeg francuskog predsjednika Šarla de Gola. Čuveni vojskovođa i državnik time je želio da učvrsti prijateljstvo sa Njemačkom.

Šou je bio inspirisan takmičenjima među francuskim gradovima. U prvom izdanju, pod nazivom Igre između nacija, nadmetale su se upravo Francuska i Njemačka, te Belgija i Italija.

Igre su posljednje izdanje doživjele 1999. godine, kada su bitke za krunu bile Francuska, Italija, Švajcarska, Grčka, Mađarska i Slovenija.

Nakon sedam godina pauze, Evropska radiodifuzna unija EBU je najavila da se Igre bez granica na male ekrane vraćaju u ljeto 2007. Novo izdanje šoua trebale su da čine Belgija, Hrvatska, Španija, Grčka, Holandija, Portugal, Slovenija i Italija. Pa ipak, zbog finansijskih problema projekat je prvo prolongiran za 12 mjeseca. A zatim je i zvanično objavljeno da novih Igara neće biti.

Nezadovoljni ovakvom odlukom Unije, fanovi su pokrenuli peticiju kako bi natjerali EBU da “oživi” šou. U tekstu iste navedeno je da su “Igre bez granice bile savršen primjer popularnog i kvalitetnog programa, koji je sve teže pronaći u eri kulturološkog zaglupljivanja, rijalitija i jeftinih pjevačkih takmičenja”.

U peticiji je pisalo i da su Igre bez granice skup projekat, ali i da “javni servisi svake godine troše milione eura na programski sadržaj mnogo slabijeg kvaliteta”. Na kraju teksta je navedeno:

“Pokažimo EBU-u i nacionalnim servisima, koje upravo mi finansiramo, da evropska javnost želi da se vrate Igre bez granice”, pisalo je u peticiji koju je potpisalo skoro 15 000 ljudi i koja, na žalost mnogih, nije urodila plodom.