Gdje odmarati ove godine? – Turističke organizacije i portal Adria preporučuju vam da otkrijete ljepote Crne Gore.

U nastavku predstavljamo pet atrakcija u Pljevljima koje su, kako kažu u tamošnjoj Turističkoj organizaciji, najposjećenije.

Meandri Ćehotine

Kako ističu u TO, Otilovićko jezero postalo je atraktivno za veći broj posjetilaca zahvaljujući uređenom vidikovcu “Meandri Ćehotine”.

Vidikovac se nalazi na 20 kilometara od Pljevalja, na putu ka Vrulji, u selu Mataruge.

“Pored skretanja sa magistralnog puta je postavljena info tabla od koje se dalje, makadamskim putem, može nastaviti automobilom otprilike kilometar, a nakon toga pješke markiranom stazom, koja je duga nešto manje od 100 metara. Lokalna samouprava, Turistička organizacija Pljevlja i NVO “Da zaživi selo” prepoznali su značaj ovog lokaliteta pa je sagrađen vidikovac i napravljen je putokaz. Na samom vidikovcu je postavljen hladnik sa stolom i klupama, kao i zaštitna ograda u cilju bezbednijeg boravka posjetilaca”, navode.

Vidikovac Meandri Ćehotine, sa kojeg se pruža fantastičan pogled na meandre, tačka je sa koje se sagledava sva moć prirode.

“Važno je napomenuti da je Ministarstvo održivog razvoja i turizma Meandre Ćehotine uvrstilo u panoramsku rutu ֦Kruna Crne Gore”, ističu u TO.

Park “Vodice”

Kada je zelenilo u pitanju – u Pljevljima je, kažu u TO, priroda bila veoma izdašna. Park “Vodice” je naposjećeniji lokalitet u tom mjestu.

“U urbanističkom smislu, to je najuređenija gradska površina u pljevaljskoj opštini. Park je urađen ranih pedesetih godina po projektu Beogradskog poljoprivrednog fakulteta – odsjek hortikulture. On ambijentalno povezuje Milet baštu i borovu šumu na okolnim pljevaljskim brdima u jednu cjelinu, tako da skoro neprimjetno jedan uređeni pejzažno – arhitektonski kompleks prerasta u potpuno prirodni netaknuti ambijent”, ističu u TO.

Pljevaljski Gradski park je, kažu, poslije ljubljanskog Tivolija, bio najveći objekat hortikulture u Jugoslaviji.

“Ono što je interesantno jeste da nijedno drvo nije posađeno slučajno, već je svaka sadnica u njemu posađena po projektu. Gradski park je specifičan zbog toga jer ima dosta sadržaja. U sklopu parka se nalaze i sportsko-rekreativni tereni sa Gradskim stadionom, trim staze, igralište za djecu, kao i objekti mrijestilišta, ugostiteljski objekti, stara kamena vodenica i brane sa jezercima na rijeci Breznici”, dodaju u Turističkoj organizaciji.

Husein-pašina džamija

Kao što i sam naziv govori, džamija je zadužbina Husein Paše Boljanića.

“Svrstava se u red naznačajnijih zadužbina tog obima na tlu Osmanskog carstva u vrijeme čuvenog turskog graditelja Kodža Mimar Sinana. Pretpostavlja se da je djelo neimara Hajrudina, inače projektanta čuvenog mosta u Mostaru, i kao takva predstavlja remek-djelo islamske arhitekture. Neočuvani ktitorski natpis i nedovoljno poznata biografija osnivača čine posebnu teškoću oko datovanja ovoga spomenika. Pisani pomen potiče iz 1570. godine, iz Popisa hercegovačkog sandžaka, što znači da je vjerovatno izgrađena prije pomenute godine”, navode u TO.

Zidana je od tesanog kamena, sa minaretom visokim 42 metra, koji ima 110 stepenika do izlaska na šerefet.

“Ispred ulaska u džamiju nalazi se šadrvan koji je još 1573. godine pomenuo putopisac Filip D. Kane. U haremu džamije sahranjivali su se ugledni pljevaljski duhovni i svjetovni dostojanstvenici i drugi zaslužni mještani. Na njenom podu je originalni ćilim iz 1573 godine. Pored starih rukopisnih knjiga na arapskom i turskom jeziku u džamiji se čuva rukopis Kur’ana iz 1571. godine pravljen po nalogu Husein ‐ paše Boljanića”, napominju u Turističkoj organizaciji Pljevlja.

Podsjećaju da je Husein‐paša Boljanić sin Bajramage iz sela Boljanića, kod Pljevalja.

“Vaspitavan je po okriljem Mehmed paše Sokolovića. Obavljao je veći broj važnih funkcija. Srećemo ga kao sandžak‐bega hercegovačkog i bosanskog, vezira i namjesnika Egipta, begler‐bega Dijarbekira i Bagdada. Visoki položaj omogućio mu je da u Pljevljima podigne značajnu zadužbinu od nekoliko građevina, od kojih je džamija neobičnom i skladnom ahritekturom učinila da se njegovo ime dan-danas pominje”, dodaju u TO.

Osim džamije, Husein‐paša je podigao mekteb, medresu, imaret, karavansaraj, hamam, kameni most i svoj saraj.

“Vrijeme gradnje sahat kule u Pljevljima nije utvrđeno, kao ni ime ktitora i neimara. S obzirom na arhitektonske i građevinske karakteristike, može se dovesti u vezu sa sahat kulom u Foči, za koju se zna da je nastala polovinom XVIII vijeka kao zadužbina Mehmed ‐ paše Kukavice. Pljevaljska sahat kula je sa četvorovodnim drvenim krovom koji je pokriva, visoka 24 metra. Satni mehanizam je promijenjen 2009. godine tako da se posle dužeg vremena opet mogu čuti otkucaji na svakih sat vremena. U čast jubileja, 450 godina postojanja ove džamije, Pošta Crne Gore 2019. godine je publikovala poštansku markicu 450 godina Husein‐pašine džamije”, navode u TO.

Manastir Sveta Trojica

Kako kažu, manastir Sveta Trojica je bio najznačajniji vjerski, prosvjetni, kulturni i nacionalni stožer pravoslavnog naroda Stare Raške, Polimlja i Potarja.

“Sa svojim samopregornim monaškim bratstvima je odigrao veliku ulogu u opstanku naroda i slobodno se može reći da su sa njegovim zasnivanjem utemeljeni začeci prve duhovnosti, pismenosti, slikarstva, liturgijskog pjevanja, zanatstva, umjetnosti i kulture pljevaljskog kraja. Ne postoje pouzdani podaci kojim bi se moglo zaključiti tačno datovanje i podizanje manastira, ali se zna da je na njegovom mjestu postojala neka vrsta mirske crkve, vjerovatno od drveta, još prije turskog osvajanja 1465. godine”, ističu u Turističkoj organizaciji.

Najraniji poznati zapis o manastiru dao je prvi trojički prepisivač jeromonah Sava u Mineju za septembar 1537. godine.

“Manastirski hram posvećen je Svetoj Trojici, a u njemu se čuvaju ćivot i mošti ruke Svetog Save, dio moštiju Svetih besrebrenika Kozme i Damjana Kapadokijskih, dio moštiju Svete Tekle Ravnoapostolne, okamenjeni ugrušak krvi Svetih četrdeset mučenika Sevastijskih Mladenaca i mošti Svetog Svešteno mučenika Serafima Svetotrojičkog”, nabrajaju u TO.

Prvi ktitor i osnivač manastira je Iguman Visarion, o čemu je svjedočio natpis na zidu, sada već uništen, ali objavljen prije uništenja.

“Od prvog pomena pa sve do kraja 17. vijeka manastir je bio poznat kao značajan prepisivački centar u čijem su skriptorijumu nastala vrhunska rukopisna dijela. Sačuvani su pomeni prepisivača jeromonaha Save, dijaka Jovana, Dimitrija, Vlatka i Ratka Rankovića, Gavrila Trojičanina, rasodera Visariona i črnca Venijamina, a bilo je i onih nepotpisanih”, ukazuju u Turističkoj organizaciji.

U manastirskoj biblioteci čuvaju se mnoge značajne rukopisne knjige, od kojih su neke pisane na pergamentu.

“Najpoznatije su Šestodnev Jovana Egzarha, Topografija Kozme Indikoplova i Pljevaljski sinodik pravoslavlja. U manastirskoj riznici se nalazi izuzetna zbirka ikona, obrednih predmeta, zlatarskih radova, crkvenog veza, mobilijara i dokumenata. Pljevaljska zbirka je jedna od najznačajnijih manastirskih zbirki na ovim prostorima”, naglašavaju u TO Pljevlja.

Zavičajni muzej

Zavičajni muzej u Pljevljima osnovan je 1952. godine. Nalazi se u strogom centru, u zgradi Doma kulture. Po statusu je kompleksnog tipa, a fundus broji skoro pet hiljada muzejskih jedinica.

“Djelatnost organizuje kroz pet odjeljenja: Arheološko, Etnološko, Istorijsko, Kulturno‐istorijsko i Odjeljenje za dokumentaciju. U toku svog višedecenijskog postojanja muzej je na teritoriji opštine realizovao brojna istraživanja na lokalitetima iz gotovo svih epoha ljudske civilizacije, počev od paleolita, bronzanog i gvozdenog doba, potom antičkog, svih srednjovjekovnih perioda, uključujući i istraživanja iz perioda novije istorije”, navode u TO.

Kako dodaju, preko materijala koji se čuva u muzeju život čovjeka na prostoru te opštine može se pratiti u kontinuitetu, od daleke praistorije do danas.

“Iako baštini eksponate atraktivne u svjetskim razmjerama, najveća vrijednost Zavičajnog muzeja Pljevlja ne ogleda se u bilo kom od pojedinačnih predmeta, već u činjenici da kolekcija Muzeja u kontinuitetu prati oko pedeset hiljada godina fizičkog i duhovnog prisustva čovjeka u pljevaljskom kraju. Idući ovom evolutivnom niti, postavka „Putevima Homo Sapiensa…“ predstavlja eksponate koji sadržajno dokumentuju osobenosti životnih stilova od srednjeg paleolita do antičkog doba”, ističu u TO.

Kompleksnu priču o razvoju čovjeka težili su da ispričaju u atraktivnom ambijentu, prožetom autentičnim ilustracijama i pratećim sadržajima.

“Želja je bila da kreiramo postavku koja će biti relevantna profesionalcima, interesantna turistima i dopadljiva najmlađim posjetiocima. U svom dizajnu postavka kombinuje neka od rješenja koja se mogu naći u najprestižnijim muzejima današnjice. Grad bogate kulture i tradicije, kakav su Pljevlja, zaslužuje upravo jednu takvu muzejsku postavku”, zaključuju u TO Pljevlja.