AFP podsjeća na važne trenutke koji su obilježili 60 godina evropske izgradnje od Rimskog sporazuma do Bregzita, uključujući stvaranje eura i migracionu krizu.

Prvi kamen evropske konstrukcije položio je 9. maja 1950. godine Robert Šuman, francuski ministar spoljnih poslova, predloživši Njemačkoj, samo pet godina poslije njene kapitulacije u Drugom svjetskom ratu, da se integriše francuska i njemačka proizvodnja uglja i čelika u organizaciji otvorenoj za sve evropske zemlje.

Pariski ugovor o uspostavljanju Evropske zajednice za ugalj i čelik potpisan je 18. aprila 1951. Evropa „šestorke“ (Njemačka, Belgija, Francuska, Italija, Luksemburg, Holandija) je rođena.

Šestorica su 25. marta 1957. godine u Rimu potpisala osnivački ugovor o političkoj i ekonomskoj Evropi, uspostavljajući Evropsku ekonomsku zajednicu (EEZ), zajedničkog tržišta zasnovanog na slobodnom kretanju, uz ukidanje carinskih barijera između država članica. Institucije su osnovane početkom 1958. godine.

U januaru 1973. Ujedinjeno Kraljevstvo Velike Britanije i Sjeverne Irske, Danska i Irska pridružili su se EEZ, a zatim Grčka (1981), Španija, Portugalija (1986), Austrija, Finska i Švedska (1995).

Ugovor iz Mastrihta, drugi temeljni akt evropske izgradnje, potpisan je 7. februara 1992. godine, predviđajući prelazak na jedinstvenu valutu i ​​uspostavljanje Evropske unije.

Od januara 1993. godine, jedinstveno tržište postaje stvarnost slobodnim kretanjem robe, usluga, ljudi i kapitala. U martu 1995. godine, Šengenski sporazumi omogućavaju Evropljanima da putuju bez granične kontrole.

A 1. januara 2002. euro je ušao u svakodnevni život oko 300 miliona Evropljana. Danska, Velika Britanija i Švedska zadržavale su svoje valute.

Poslije pada Berlinskog zida 1989. godine, postepeno se nameće proširenje na zemlje Istočne Evrope. Deset novih zemalja pridružilo se EU u maju 2004. godine: Poljska, Češka, Mađarska, Slovačka, Litvanija, Letonija, Estonija, Slovenija, kao i Malta i Kipar. Slijedile su Bugarska i Rumunija (2007), a zatim Hrvatska (2013).

U proljeće 2005. godine, odluka francuskih i holandskih glasača da odbiju „evropski ustav“ gurnula je EU u institucionalnu krizu. Iz nje je izašla tek s Lisabonskim ugovorom koji je trebalo da utiče da institucije proširene EU rade bolje, što je jedva ratifikovano 2009. godine.

Iste godine, Grčka je objavila nagli porast deficita, prvi signal upozorenja na ogromnu finansijsku krizu. Grčka, zatim Irska, Španija, Portugalija i Kipar tražili su pomoć EU i MMF-a koji su od njih zahtijevali mjere štednje. Dužnička kriza je, jednog za drugim, rušila evropske šefove vlada i izazivala sve veće nepovjerenje u EU.

Jedva izašavši iz te krize, Evropa se 2015. suočila s najozbiljnijom migracionom krizom od 1945. godine, s dolaskom stotina i stotina hiljada azilanata. EU je bila podijeljena oko odgovora koji treba dati.

A onda je 23. juna 2016. godine 51,9 odsto Britanaca glasalo za za izlazak svoje zemlje iz EU.

Dugi pregovori o uslovima odlaska Velike Britanije kidali su živce i britanskoj političkoj klasi i Evropljanima, zabrinutim zbog posljedica mogućeg „ne-dogovora“.

Britanski parlament tri puta je odbio prvi sporazum Londona i Brisela. Drugi sporazum zaključen je 17. oktobra 2019, ali britanski parlament ga je prihvatio tek posle parlamentarnih izbora u decembru, na kojima su pobijedili konzervativci predvođeni Borisom Džonsonom.

Prvobitno zakazan za 29. mart 2019. godine, Bregzit je sproveden 31. januara 2020. EU je prvi put izgubila članicu.

U martu 2020. su počeli mukotrpni pregovori EU i Ujedinjenog Kraljevstva o budućem trgovinskom odnosu i bezbjednosnim pitanjima, koji su zaključeni u četvrtak, 24. decembra, jedva nedjelju dana prije kraja prelaznog perioda.

Pandemija koronavirusa bacila je 2020. godine u dubok minus ekonomije EU i u martu izazvala talas zatvaranja granica u EU i Šengenskom prostoru. Bio je to još jedan udarac slobodi kretanja, jednom od glavnih evropskih dostignuća koja su već oštećena migracionim tenzijama.

Ipak, sporazum 27 zemalja otvara put za neviđenu mogućnost da se EU kolektivno zadužuje na velikim tržištima kako bi finansirala plan podsticanja ponovnog privrednog rasta.