Pred svaku Novu godinu u skladu sa tradicijom u Pljevlja redovno navrati Deda Mraz, da obraduje pljevaljsku djecu sa skromnim poklonima, a pošto je iz godine u godinu te djece sve manje i Deda Mrazova torba je sve tanja. Uzgred, ne zadržava se on puno u gradu, pored sve manjeg broja djece, vjerovatno i zbog toga što mu ne prija pljevaljska magla i miris „bogatih produkata“ koji se u njoj kriju.

U Pljevlja po tradiciji redovno na kraju svake godine navrati i VLADA u liku „Deda Mraza“ da obraduje i odrasle Pljevljake, jer ruku na srce, Pljevljaci su to zaslužili višedecenijskim žrtvovanjem za izgradnju Podgorice i čitave države, po cijenu vlastitog propadanja. Jer teško je naći ljude koji su spremni da se toliko žrtvuju za vlastitu državu, pa nije čudno što je došlo vrijeme da se i njih neko sjeti i bogato ih nagradi za vjernost i samopožrtvovanje. Iz tog razloga pokloni „Deda Mraz“ prije nekoliko godina Pljevljacima i Ekološku rekonstrukciju termoelektrane.

Ali da sve ne bi prošlo svečano i euforično pobrinuli su se vječiti lokalni dušebrižnici. Eto smeta im to što će većina tog novca od rekonstrukcije termoelektrane,(ako do nje dođe), otići u privatne džepove podgoričkih biznismena, bliskih VLADI. Zaboravljaju oni da od kad su u Pljevljima ugašene velike građevinske firme, ne postoji mogućnost da neko preduzeće iz Pljevalja, može graditi ili rekonstruisati tako značajne kapitalne objekte.

Dežurnim dušebrižnicima nije vrijedna pažnje ni činjenica da će od tog bogatog kolača koji se daruje pljevljacima, jedan mali dio novca biti odvojen za saniranje velike industrijske deponije, na kojoj će se u budućnosti saditi drvoredi i ljekovito bilje. Eto, po njima trebalo je graditi od tog novca nove proizvodne pogone, kao da bi u njima imao ko raditi, znajući da je proces iseljavanja omladine iz grada pri kraju. Samo bi nam još trebalo da uvozimo stranu radnu snagu.

Zaboravljaju oni na izuzetno nepovoljnu starosnu strukturu u gradu i da su prioriteti i potrebe na sasvim drugoj strani, jer se u Pljevljima što bi rekao jedan od pljevaljskih ekologa „umire kao na traci“. Očito je pljevljacima kao prioritet potrebno graditi novo gradsko groblje, jer se postojeće puni ogromnom brzinom, pa je posebno u zimskom periodu u jednom njegovom dijelu potrebno poznavati planinarske vještine, da bi se na strmim stranama groblja sahranjivali preminuli građani.

Viziju kako treba usmjeriti pomoć Pljevljacima dao je prije nekoliko godina veoma dobronamjerno, jedan od visokih rukovodilaca termoelektrane, koji se kao gost na jednom skupštinskom zasjedanju pohvalio kako je tokom velikih snježnih nepogoda njihova mehanizacija redovno održavala put do lokalnog groblja. I to je naravno lokalnim dušebrižnicima poslužila za šaljive komentare.

Veoma human i dobronamjeran gest koji bi trebao poslužiti kao dobar primjer za rukovodioce lokalnog Rudnika uglja, da u dijelu površinskog kopa, gdje je ranije bila planirana izgradna pljevaljskog aerodroma, sagradi novo gradsko groblje. Bio bi to veliki i veoma cijenjen i potreban poklon lokalnoj zajednici, koja se decenijama unazad dobrano nagutala prašine iz rudničkih kopova, smještenih praktično u samom gradu. Bio bi to gest koji bi veoma dobro došao vremešnim pljevljacima, a uz to bio bi to spomenik ljudskoj izdržljivosti i žrtvovanju po cijenu vlastitog uništenja, za dobrobit šire društvene zajednice.

A i zaslužili su to Pljevljaci, jer ne postoji na kugli zemaljskoj narod koji je spreman da se žrtvuje toliko za vlastitu državu, po cijenu poslednjeg Pljevljaka. Zato je i „Deda Mrazov“ poklon bio ovako široke ruke. Iako prolaze godine, a ovaj kapitalni VLADIN poklon nikako da se realizuje, ne treba biti nezahvalan. Važno je da su data obećanja i da Pljevljacima strpljenja nikad nije nedostajalo.

HVALA VLADI !

Autor: Kemal Pajević,

građanski aktivista iz Pljevalja