Otkada je ruskom invazijom započeo rat u Ukrajini, oči svjetske javnosti su uprte u Sjedinjene Američke Države.

Amerika do sada Ukrajini pomaže najviše paketima vojne pomoći. Vrijednost posljednjeg je 725 miliona dolara. Kako je saopštio ukrajinski ministar odbrane Aleksij Reznikov, paket uključuje rakete za napredne mobilne višecjevne bacače raketa tipa HIMARS, desetine hiljada artiljerijskih granata, 200 višenamjenskih vozila i više od 2 miliona metaka.

Ukupna vrijednost američke vojne pomoći do sada je 17 milijardi dolara. U maju je američki predsjednik Džo Bajden potpisao zakon pred novinarima koji omogućava ubrzanje slanja vojne opreme u Ukrajinu, reaktivirajući zakon iz Drugog svjetskog rata, piše Index.hr.

Ukrajinci se svakodnevno bore za život“, rekao je Bajden u Ovalnom kabinetu i dodao: „Ta borba je skupa, ali bi popuštanje agresiji bilo još skuplje“.

Rusija: Amerika je direktno umiješana u rat

Rusija je u avgustu objavila da su Sjedinjene Države, najveća svjetska vojna sila, direktno umiješane u sukob u Ukrajini jer su američki špijuni odobrili i koordinirali ukrajinske raketne napade na ruske snage.

Ministarstvo odbrane Rusije, na čelu sa bliskim saveznikom predsjednika Vladimira Putina, saopštilo je da je zamjenik šefa ukrajinske vojne obavještajne službe Vadim Skibicki priznao Telegrafu da Vašington koordiniše raketne udare HIMARS.

Ne čudi ni zvanično mišljenje Kine. Zhang Hanhui, kineski ambasador u Moskvi, u intervjuu agenciji TASS, optužio je u avgustu SAD da hoće da otjeraju Rusiju u ćošak stalnim širenjem NATO-a i da istovremeno podržavaju proevropske snage u Ukrajini na račun oni lojalni Moskvi.

Govoreći o Kini i Americi, spomenimo i zaoštravanje odnosa ove dvije zemlje nakon što je početkom avgusta na Tajvan stigla Nensi Pelosi, šefica Predstavničkog doma američkog Kongresa. Tada je Kina reagovala podižući oko 20 borbenih aviona.

Šta bi se desilo kada bi Amerika potpuno ušla u rat?

Uticajni Forin Aferi su se „poigrali“ upravo sa mogućnošću rata između Sjedinjenih Američkih Država na jednoj i Kine i Rusije na drugoj, što bi bio treći svjetski rat.

Pod naslovom „Može li Amerika da pobijedi u novom svjetskom ratu?“ analizirana je vojna snaga Sjedinjenih Američkih Država protiv Kine i Rusije.

FA je napisao da su SAD svjesne da Kina i Rusija predstavljaju značajnu prijetnju globalnom poretku. U svojoj nedavnoj Strategiji nacionalne bezbjednosti, Bijela kuća je napisala da su „Kina i Rusija sve više isprepletene“, a Bajdenova administracija je posvetila nekoliko stranica objašnjavanju kako SAD mogu da ograniče napredak obje zemlje.

„Vašington zna da će se sukob u Ukrajini vjerovatno produžiti i da bi mogao eskalirati na načine koji će uvesti Sjedinjene Države direktnije u rat“, navodi se u saopštenju.

„Vašington takođe zna da bi kineski lider Si Đinping, ohrabren svojim imenovanjem na 20. Kongresu nacionalne partije u oktobru na treći mandat bez presedana, mogao da pokuša da zauzme Tajvan dok bjesni rat u Ukrajini. Sjedinjene Države bi stoga mogle biti uvučene u istovremeni sukobi sa Kinom i Rusijom“, zaključuje FA.

„Američko planiranje odbrane nije srazmjerno izazovu“

Dodaje se da američko odbrambeno planiranje nije srazmjerno izazovu koji je pred nama. FA podsjeća da je Ministarstvo odbrane 2015. godine odustalo od politike spremnosti za borbu i pobjedu u dva velika rata u korist fokusiranja na borbu i pobjedu u samo jednom ratu.

Dodaje se da je rat u Ukrajini pokazao da je savremeno precizno oružje veoma efikasno, a većinu ovog naoružanja proizvode Sjedinjene Američke Države. Što se tiče kvaliteta, zapadni sistemi i municija ostaju najbolji u klasi.

Međutim, primjećuje se da američka vojna oprema stari jer mnogi njeni avioni, brodovi i tenkovi potiču iz Reganove administracije. Navodi se da bi SAD morale da stvore duboke rezerve municije, posebno zato što rat sa Kinom ne bi bio ograničen samo na zapadni Pacifik, već bi se mogao proširiti sve do samih SAD.

Komitet za strategiju nacionalne odbrane je 2018. godine upozorio da SAD nemaju dovoljno municije da prevladaju u sukobu visokog intenziteta i rekao da zemlja mora da proširi proizvodnju, saopštio je FA.

„Modernizacija je neophodna“

Izvještaj je takođe otkrio da će Vašington morati da modernizuje svoju odbrambenu proizvodnju kako bi brže stvarao municiju i drugo oružje. Na primjer, SAD nisu proizvodile protivvazdušne rakete Stinger već 18 godina, a za ponovno pokretanje proizvodnje biće potrebno vrijeme i novac. SAD su Ukrajini do sada dale više od 1.400 komada ove municije, piše on.

U njemu se navodi da SAD moraju povećati kapacitet i brzinu proizvodnje odbrane, ali i da bi Kongres trebalo da donese zakon kojim se uspostavljaju minimalni nivoi snabdijevanja municijom.

FA dodaje da su oružje i municija samo dio rata i da Vašington mora da smisli nove borbene tehnike. Da bi poboljšao način na koji se borimo, Pentagon treba da razvije nove koncepte za projektovanje i održavanje snaga protiv neprijateljskih sistema.

Dok razvijaju nove borbene tehnike, Sjedinjene Države takođe moraju ozbiljno da razmisle o strategiji u širem smislu – konkretno o tome kako da strukturišu vojsku i konstruišu njene operacije, piše FA, prenosi Index.hr.

„Promijeniti komandnu strukturu“

On dodaje da će to vjerovatno zahtijevati odustajanje od vojnih planova koji su postojali posljednjih decenija. Današnja komandna struktura je artefakt iz 1990-ih i 2000-ih, navodi se, dodajući da je struktura imala smisla kada su SAD bile uglavnom zainteresovane za „diskretne, lokalne sukobe sa Iranom ili Sjevernom Korejom“.

Oni tvrde da prijetnje sa kojima se danas suočavaju Sjedinjene Države ne odgovaraju pažljivo iscrtanim geografskim granicama. Na primjer, rat sa Kinom bi se lako mogao preliti iz istočne Azije u Indijski okean, koji povezuje Kinu sa njenim izvorima energije na Bliskom istoku, pa čak i u Persijski zaliv i Džibuti na Rogu Afrike, gdje je kineska baza nalazi se.

„U takvom ratu možda bi bilo bolje imati komandnu strukturu koja nije toliko geografski ograničena“, pišu oni.

„Rat bi mogao izbiti na bezbroj načina“

Takođe se navodi da bi bilo važno dati prioritet vojnoj akciji SAD na osnovu relativnih prijetnji u Aziji i Evropi jer bi rat u više regiona mogao izbiti na bezbroj načina.

„Si, vidjeći da su Sjedinjene Države preokupirane Evropom, možda će odlučiti da je vrijeme da se krene protiv Tajvana. I tamo, ako stvari budu dobro za Peking, SAD će se možda suočiti sa potrebom da pomognu Tajvancima da se odupru kineskoj okupaciji. Ali čak i ako stvari pođu dobro za Vašington, a kineska raketna kampanja ili amfibijska invazija ne uspije, Peking će vjerovatno nastaviti da se bori“, dodaje se.

„SAD, Tajvan i njihovi prijatelji bi se tada suočili sa dugotrajnim sukobom koji bi se mogao proširiti na druga područja. U međuvremenu, sa Sjedinjenim Državama zaglavljenim u zapadnom Pacifiku, Moskva bi mogla da odluči da izvrši invaziju na veći dio Evrope“, jedna je od pretpostavki u tekst FA.

Oni su uporedili današnju situaciju sa Drugim svjetskim ratom i konstatovali da su tada SAD slijedile strategiju u cilju pobjede nad nacističkom Njemačkom, dok bi danas morale da se fokusiraju na Aziju.

„Kina ima jaču vojsku od Rusije“

Pišu i da rat u Ukrajini smanjuje vojnu sposobnost Rusije i da će NATO postajati sve sposobniji, posebno kada mu se pridruže Švedska i Finska.

U idealnom slučaju, kapaciteti Vašingtona bi spriječili Rusiju da napadne neku NATO zemlju. Ali evropski saveznici Sjedinjenih Država mogli bi da preuzmu vođstvo u mnogim oblastima, kao što je snabdijevanje kopnenim snagama. Ne bi im bila potrebna američka pomoć i uputstva za svaki element borbe, dodaje se.

U Aziji je, međutim, drugačije, i to zato što, kako piše, Kina ima jaču vojsku od Rusije i predstavlja veću prijetnju vladajućem regionalnom poretku. Sjedinjene Države imaju sposobne lokalne saveznike u Australiji, Japanu i Južnoj Koreji, ali nema ekvivalenta u NATO-u.

„Potencijalni sukob podsjeća na Drugi svjetski rat“

On takođe piše da ovaj potencijalni sukob sve više liči na Drugi svjetski rat. Dvije autoritarne sile – Kina i Rusija – formirale su labav savez zasnovan na zajedničkim ciljevima prekrajanja političke karte, baš kao što su to učinile Njemačka, Japan i Italija 1930-ih.

Sjedinjene Države i njihovi saveznici moraju da planiraju kako da istovremeno dobijaju ratove u Aziji i Evropi, koliko god ta mogućnost izgledala neprijatno, piše FA, dodajući da su američki uspesi u Drugom svjetskom ratu uključivali mobilizaciju američke nauke, tehnologije i industrije, kao i razvoj novih načina ratovanja.

Kada je u pitanju mobilizacija industrije da podrži nacionalnu bezbjednost, piše FA, Kina najviše liči na Sjedinjene Države 1940-ih. Navode da SAD imaju ogromne rezerve, kako u sektoru odbrane tako i u privredi, ali i da su američke oružane snage popunjene posvećenim i inteligentnim oficirima i vojnicima.

Zaključuje se da SAD imaju ono što nikada nisu izgubile – svoje saveze. Za razliku od Kine ili Rusije, Sjedinjene Države imaju bliske veze sa mnogim najjačim vojskom na svijetu. Sjedinjene Države su takođe međusobno povezane sa većinom moćnih svjetskih ekonomija i nema razloga da ne nastave da sarađuju sa njima.