Srpska pravoslavna crkva slavi dan Svetog velikomučenika Dimitrija, koji je u narodu poznatiji kao Mitrovdan.

U narodu se pominje kao hajdučki rastanak i doba godine kada počinje zima. Jedno od najvažnijih vjerovanja je da svako na Mitrovdan treba da bude kod svoje kuće, jer ko ne bude, taj će preko cijele godine noćivati po tuđim kućama.

Mitrovdan je posvećen antičkom komandantu Soluna iz trećeg vijeka, mučenom i pogubljenom zbog širenja hrišćanstva. Rođen je u Solunu, za vrijeme cara Maksimilijana. Ignorisao je carevo naređenje da progoni hrišćane i javno je propovijedao hrišćanstvo.

Sveti velikomučenik Dimitrije

Kada je car čuo da je solunski zapovednik hrišćanin, naredio je da ga bace u tamnicu gdje je mučen i pogubljen. Solunski hrišćani Dimitrija su tajno sahranili. Na mjestu njegovog groba kasnije je podignuta crkva i proglašen je zaštitnikom grada Soluna.

Po predanju, Dimitrijev grob odisao je bosiljkom i smirnom, te je zato nazvan Mirotočivi.

I danas se vjeruje u lekovitost njegovih moštiju. Crkveni spisi navode da je potom sveti Dimitrije „bdio nad svojim gradom i spasavao ga zemljotresa i drugih nesreća“.

Svetog Dimitrija, osim Grka, posebno slave Rusi i Srbi. Kod Rusa je njegov kult počeo da se širi još u 12. vijeku. Oni su ga 1581. izabrali za zaštitnika Sibira. Njegov praznik je jedan od najvećih praznika u Ruskoj crkvi.

I u Srbiji su Svetom Dimitriju posvećeni mnogobrojni hramovi, uključujući i crkvu u Pećkoj patrijaršiji i kapelu u manastiru Visoki Dečani. Krsna je slava brojnih porodica i ime nekih esnafa. U mnogim mjestima održavaju se zavetine.