Na teritoriji Crne Gore od 1991. do 2019. godine dogodilo se 711 ubistava, podaci su koje je Dan na osnovu Zakona o pristupu informacijama, a preko MANS-a, dobio od Uprave policije.

U tom periodu ostala su 82 nerasvijetljena ubistva, dok za ostala policija tvrdi da ih je riješila, odnosno rasvijetlila.

U dosta slučajeva počinioci su poznati, ali nedostupni istražnim organima.

Od početka ove godine, koja nije obuhvaćena ovim izvještajem, desilo se još osam ubistava. A za posljednjih pet godina u obračunu klanova ubijeno je 46 osoba.

Na području koje pokriva CB Podgorica od 1991. do kraja 2019. godine počinjeno je 207 ubistava, od čega je 20 nerasvijetljeno.

U Danilovgradu je izvršeno 12 ubistava i sva su rasvijetljena, u Kolašinu šest, a na Cetinju 28, od kojih su dva nerasvijetljena. U ovu brojku nisu ušla posljednja ubistva.

Po broju ubistava Podgoricu slijedi Nikšić, gdje se desilo 91 ubistvo, od kojih je šest ostalo nerasvijetljeno.

Prema podacima koje je Dan dobio iz Uprave policije, u Baru je bilo 68 ubistava, od čega je deset nerasvijetljeno, u Ulcinju 18 a sedam neriješenih, Budvi 40 od kojih je 15 nerasvijetljeno.

U Herceg Novom dogodilo se 36 ubistava, od kojih su dva nerasvijetljena, a u Kotoru 27, a nerasvijetljenih zločina je osam.

Na području koje pokriva OB Tivat desilo se osam ubistava, a u Pljevljima 29 i sva su rasvijetljena.

Podaci policije pokazuju da su na Žabljaku bila četiri ubistva, a u Bijelom Polju 31 i sva su rasvijetljena.

U Mojkovcu je bilo pet ubistava i sva su rasvijetljena, a u Beranama su, od 49, dvije likvidacije ostale neriješene.

U Andrijevici je u navedenom periodu bilo sedam ubistava i sva su riješena, dok su u Rožajama izvršena 33 ubistva, od kojih je devet nerasvijetljenih.

U Plavu je bilo 12 ubistava, a policija nije uspjela da riješi jedno.

Tokom 1990. godine na teritoriji Crne Gore se dogodilo 28 ubistava, naredne godine 33, a 1992. godine 51 likvidacija.

Prema podacima iz Uprave policije, 1993. bilo je 41,1994 33,1995 31, a 1996. godine 28 ubistava.

Tokom 1997. dogodilo se 31, godinu kasnije 17, a 1999. i 2000. godine 29, odnosno 21 ubistvo.

Naredne godine počinjeno je 31 ubistvo, 2002. godine 24, a 2003. su ubijene 22 osobe.

Tokom 2004. godine ubijeno je 13,2005.24, a 2006.32 osobe.

I naredne godine bio je veliki broj ubistava, pa je registrovano 13 takvih krivičnih djela, 2008.21,2009.22, a 2010. 15 ubistava.

Sljedeće, 2011. registrovana su 23 ubistva, 20 ubistava godinu kasnije, dok je 2013. života lišeno 11 osoba.

Ni narednih godina taj broj nije smanjen, pa je 2014. ubijeno 18 osoba, 2015. je bilo 19, a 2016. godine 27 zločina.

Tokom 2017. bilo je 13, 2018. 14 ubistava, a, po zvaničnoj statistici Uprave policije, 2019. godine je bilo šest ubistava na teritoriji Crne Gore.

“Prikaz podataka je sačinjen na osnovu raspoloživih podataka u evidencijama centara bezbjednosti dostavljenih od strane pojedinih organizacionih jedinica Uprave policije”, navodi se u odgovoru dostavnjenom Danu.

Primjera radi, tokom 1990. na teritoriji Podgorice desilo se devet ubistava, a naredne godine čak 11.

Policija je 1992. godine imala posla sa rješavanjem 21 krivičnog djela ubistvo.

Sa nešto manje ubistava istražitelji su se susreli 1993. godine, njih 12, a godinu poslije evidentirano ih je devet.

Činilo se da se crni bilans smanjuje 1995. u Podgorici je smrtno stradalo osam žrtva, a 1996. na stranicama crne hronike zabilježeno je devet ubistava.

Devet osoba života je lišeno 1997, naredne godine pet, a 1999. šest.

Podgorička policija 2000. godine vodila je istragu za sedam ubistava, a 2001. godine susrela se sa njih 11.

U Podgorici je 2002. godine izvršeno sedam ubistava. Podgorička policija zatim je od 2003. do 2019. evidentirala čak 89 ubistava.

Na teritoriji Cetinja izvršena su dva ubistva pištoljem 1991. godine, zatim tri likvidacije 1993. godine.

Tokom 1994. godine bilo je samo jedno teško krivično djelo ubistvo, a osoba je usmrćena vatrenim hicima iz pištolja.

Godina kasnije protekla je bez žrtava, ali su 1996. zabilježena tri ubistva.

Naredne godine cetinjska policija evidentirala je tri ubistva. Potom je 1999. izvršeno jedno ubistvo, i to iz automatske puške.

Posebno će biti upamćena ubistva izvršena u krvavom ratu između zaraćenih klanova „kavačkog“ i „škaljarskog“ a koja su počela 2015, a nastavljena su i u ovoj godini.

Prva žrtva u ratu dva klana bio je Cetinjanin Goran Radoman (37), koji je ubijen 15. februara 2015. u podzemnoj garaži u Ulici Jurija Gagarina 26, na Novom Beogradu. Ubica je na „škaljarca“ ispalio 25 metaka.

Druga žrtva te godine je Saša Marković, koji je bio slučajna žrtva rata klanova.

Nakon toga života je lišen Ivan Lopičić, koji je ubijen u kotorskom naselju Sveti Vrači, u ulazu zgrade u kojoj je živio.

Budvanin Goran Đuričković ubijen je 28. oktobra 2015. u svom restoranu, kada je napadač na njega ispalio više hitaca iz snajpera. Poznati ugostitelj ubijen je ispred bašte lokala „Old fišermen pab”, koji se nalazi u gradskom parku pored Starog grada u Budvi. Đuričkovićje, kako se sumnja, pogođen iz neke od barki sa mora, iz pravca Starog grada sa velike daljine, sa najmanje tri hica, tako da nije imao ni najmanju šansu da preživi.

Nije isključena ni sumnja da je i Božidar Cicmil, koji je ubijen u Mostaru, žrtva ovog rata.

Nakon toga 2016. godine ubijen je i Radovan Rakela Matović u Herceg Novom.

Srđan Vlahović ubijen je iste godine u kotorskom naselju Dobrota. Prema nezvaničnim informacijama, ubica je pucao u Vlahovića dok je sjedio u automobilu iz kojeg je prodavao cigarete, a koji je bio parkiran na trotoaru u blizini robne kuće u Dobroti.

Kotoranin Goran Biskupović i njegov prijatelj Miloš Bošnjak, slučajna žrtva, ubijeni su 2016, kada je napadač aktivirao eksplozivnu napravu dok su pontom išli ka naselju Muo.

U spuškom zatvoru je 22. septembara 2016. godine hicem iz snajpera ubijen je Dalibor Đurić.

Radomir Đuričković ubijen je na Cetinju 2016.

U Budvi su, u ratu klanova, život izgubili Đorđa Boreta i Dragan Zečević, koji je još jedna slučajna žrtva.

Crni bilans rata klanova nastavio se i 2017. godine. Đorđe Sekulović našao se na meti naručioca likvidacije te godine, a potom je ubijen i Niko Roganović.

Još jedna nevina žrtva ovog surovog rata kotorskih klanova bio je i Ivan Nedović.

Iste godine na pomoćnom stadionu FK Bokelja ispaljen je hitac u glavu Kotoraninu Goranu Lencu, fudbaleru. Iz vrha Uprave policije rečeno je da nije imao kriminalni dosije.

Do kraja 2017. istražni organi dobili su „nove zadatke“ ubistva Milana Pekovića, Boška Božovića i Pera Damjanovića.

Ubistvima je obilježena i 2018. godina. Prva žrtva klanova te godine je bio Davorin Blatić. Ubijen je u Beogradu dok je sjedio u svom automobilu. Napadači su u Baltića ispalili više hitaca koji su ga pogodili u glavu i grudi.

Dražen Čađenović stradao je u eksploziji koja se desila 29. marta 2018. godine u Podgorici. Ispod njegovog vozila navodno je bio postavljen plastični eksploziv.

Na meti ubica bio je i Miloš Šaković, a Radivoje Jovanović je slučajna žrtva.

Nikšićanin Predrag Pejović podlegao je povredama zadobijenim u eksploziji automobila u Nikšiću.

Prema tvrdnjama policije, u ratu dva klana Podgoričanin Miodrag Kruščić nije uspio da izbjegne smrt kada je ubica u njega ispalio više hitaca dok je sjedao na terasi jednog lokala.

Zatim su se 2018. na nišanu našli Siniša Milić, Veselin Kalezić, Drago Božović i Vlado Popović.

Krajem 2018. u Beču je u ratu „škaljaraca“ i „kavčana” ubijen je Novljanin Vladimir Roganović.

I tokom 2019. godine klanovi su naručivali ubistva, kako iz osvete, tako i ona zarad svojih „ciljeva“. Ubijen je Nikola Ćupić, a, kako se vjeruje, iz osvete je ubijen Veselin Vukotić, otac Jovice i Igora Vukotića. Smatra se da je to ubistvo pokrenulo novu krvavu spiralu „plaćanja dugova”.

Nekoliko dana prije ubistva Vukotića, u španskom gradu Malaga ubijen je Baranin Zijad Nurković.

Krvavi rat nastavljen je na Cetinju ubistvom Bogdana Milić.

Takođe, 2019. Cetinjanin Darko Mijović i Baranin Nikola Jovanović ubijeni su u Njemačkoj.

Ubica je u Podgorici ispalio u Mila Ilića 13 hitaca.

U Baru je 1. novebra izvršena likvidacija Jovana Klisića, kada je ranjen Velizar Gardašević.

Početkom godine deset mrtvih

U januaru 2020. godine, u Atini, ubijeni su Kotoranin Igor Dedović i Podgoričanin Stevan Stamatović. Prema podacima iz istrage ta ubistva su okarakterisana kao nastavak rata klanova.

U Beogradu je ubijen i Kotoranin Marko Vuković.

Zatim je iz bezobzirne osvete u ratu klanova ubijen i Novljanin Šćepan Roganović.

U Podgorici je 24. januara Edmonta Gjinkolaja ubio Paljok Junčan.

Nedžiba Delića ubio je rođak koji je potom izvršio samoubistvo u Pljevljima 12. februara.

Djed O.H. je slučajno ubio unka R.H. 13. januara u Plavu.

Cetinjani Andrija Gazivoda i Petar Muhadinović, ubijeni u tom gradu, prema tužilačkoj evidenciji, nisu bili članovi klanova.

Zatim je, u Podgorici, u eksploziji vozila stradao Đorđije Božović. Kako je za sada saošteno iz istrage, eksploziv se nalazio unutar vozila. Teže je povrijeđen Aleksandar Keković, koji se takođe nalazio u vozilu.

Ubistva izvršavali noževima, davljenjem, sjekirom…

Ubistva izvršena tokom izviđajnog perioda vršena su raznim oružjima. Najčešće su korišćeni pištolji, puške, revolveri… Neka ubistva počinjena su davljenjem, bacanjem u poljski vece, hladnim oružjem.

Pojedine ubice su koristile i čekiće, kao i fizičku silu. Ubijeni su života lišavani sjekirom, polivanjem benzinom i paljenjem, a 2004. godine je zabilježen slučaj usmrćivanja pepeljarom.

Takođe su korišćeni čaše, flaše, kamen, eskplozivi, drvena letva, struja…

Među statistikom se našlo i ubistvo djeteta na porodu ugušenjem 1994. godine. Napadači su, takođe, korišćenjem metalne ili drvene šipke, žrtve prebijali na smrt.

Zanimljivo je pomenuti da su nakon ubistava tijela usmrćenih ostavljana na raznim mjestima poput jednog tijela 1994. godine u kontejneru. Jedno tijelo je ponađeno i na deponiji.