Pljevlja su jedan od rijetkih gradova u Crnoj Gori koji nema nijedan semafor, niti uređen kružni tok.

Za razliku od danas, osamdesetih godina prošlog vijeka saobraćaj na petnaestak pljevaljskih raskrsnica regulisala je svjetlosna signalizacija.

Oni su 1982. godine postavljeni u okviru akcije uljepšavanja grada, pred dolazak tadašnjeg italijanskog predsjednika Pertinija, koji je posjetio Pljevlja 21. septembra 1983. godine kada je otkrio spomenik italijanskoj partizanskoj jedinici Garibaldi.

Godinu kasnije, nebrigom tadašnje lokalne vlasti, semafori su se ugasili, a posljednji ostaci sa ulica uklonjeni su prije nekoliko godina.

Iz nevladine organizacije (NVO) Bonum prije nekoliko godina tražili su od lokalne uprave da postavi semafore na najugroženijim raskrsnicama u gradu, ali do danas ništa nije urađeno u vezi sa tim pitanjem.

Brojni Pljevljaci tvrde da je ponovno postavljanje semafora na gradskim raskrsnicama neophodno zbog bezbjednosti građana, a naročito djece.

Za tridesetak godina, od kada su postavljeni prvi semafori, broj automobila se znatno povećao, što nameće potrebu za njihovim ponovnim postavljanjem na gradskim raskrsnicama.

Brojni Pljevljaci i predstavnici NVO saopštili su da je nedostatak novca, ali i nebriga glavni razlozi zbog kojeg semafori do sada nijesu postavljeni…

“Generacije su odrasle, a da u Pljevljima nisu vidjele semafor, voz, lokomotivu, bazen. Da bi to vidjeli, moraju da odu u druge sredine. Vozači iz Pljevalja koji odu u veći grad pokazuju zbunjenost na raskrsnicama koje regilušu semafori. To samo pokazuje koliko smo zaostali i na kakvom nam je nivou saobraćajna kultura. Za to su isključivi krivci Pljevljaci koji godinama slušaju lažna obećanja brojnih generacija političara, koji su od ove sredine napravile kasabu”, kazao je predsjednik NVO Breznica Milorad Mitrović.

Mitrović podsjeća da nijedna raskrsnica nema ni kružni tok, što je čest slučaj u mnogim gradovima, a prema mnogima i uspješniji oblik regulacije saobraćaja na raskrsnicama.

“Neshvatljivo je da smo imali semafore i kvalitetno iscrtanu horizontalnu signalizaciju kada je automobila bilo znatno manje a danas toga nemamo. Svaka raskrsnica je u katastrofalnom stanju i pravo je čudo da nema više udesa. Bez obzira koliko koštala njegova realizacija, postavljanje semafora ili izgradnja kružnih tokova na najprometnijim raskrsnicama za opštinu treba da bude jedan od prioriteta”, rekao je Mitrović.

Studija koja je na zahtjev Opštine urađena prije nekoliko godina, pokazala je da na raskrsnicama nijesu potrebni semafori, već da saobraćaj treba regulisati na druge načine.

U lokalnoj upravi tvrde da su stručnjaci koji su radili studiju mjerili protok saobraćaja na 11 raskrsnica u gradu i da su na osnovu dobijenih rezultata zaključili da nije potrebno postavljanje semafora.

Mitrović smatra da se za posljednjih nekoliko godina broj automobila u gradu značajno povećao, i da saobraćaj na pljevaljski raskrsnicama treba regulisati semaforima.

Za postavljanje semafora, kako ističu stručnjaci, ne bi se mogle koristiti stare instalacije, jer su većinom iskidane i u njih je ušla vlaga, a ponovno postavljanje zahtijevalo bi i prekopavnje ulica i trotoara.

U pljevaljskoj policiji nezvanično su saopštili da bi bilo dobro kada bi lokalna uprava postavila semafore na nekim od raskrsnica.

“Često se vozači zbunjujuće ponašaju u raskrsnicama. Često ne znaju ko ima prvenstvo prolaza i ne propuštaju pješake”, kazali su nezvanično u policiji.

Prema podacima policije, na gradskim ulicama godišnje se u prosjeku dogodi tridesetak saobraćanih nezgoda zbog nepoštovanja saobraćajnih propisa, od čega polovina na raskrsnicama.

Saobraćajne nesreće najčešće se događaju na raskrsnici Ulica kralja Petra I i Ivana Milutinovića, III sandžačke, Volođine i ulice Nikole Pašića, kao i na raskrsnici ulica Voja Đenisijevića i Omladinske.