Činjenica da je „Rudnik uglja“ Pljevlja dobio novi odbor direktora u čijem su sastavu predsjednik OO DPS-a i predsjednica OO SD-a uz niz istaknutih funkcionera vladajuće garniture, potvrđuje da je u pitanju sprovođenje totalne politizacije ove kompanije. Ako bi išli po dubini rukovodne strukture olako bi se uvjerili i u to da su gotovo svi direktori, rukovodioci sektora i šefovi članovi izvršnog ili opštinskog odbora ili odbornici DPS-a. U poslednjem izboru rukovodstva „Rudnika uglja“ , presudno je bilo partijsko potkusurivanje, odnosno zadovoljavanje partijskih kadrova koji su istisnuti sa ključnih pozicija u lokalnoj samoupravi što je veoma izraženo i jasno vidljivo.

Važno je napomenuti, da se zarade rukovodnog kadra ove kompanije kreću od 1.000 pa do 2.500 eura koliko imaju članovi odbora direktora. Uz to su svakako prepoznatljivi luksuzni automobili, reprezentacije i druge privilegije koje rado raubuju partijski funkcioneri u ovoj kompaniji.

Sa druge strane, radnicima se iz mjeseca u mjesec vrtoglavo smanjuju zarade da bi za 2017. godinu prikazana dobit od oko 6,5 miliona eura koja je za 71% veća u odnosu na 2016. godinu.

Ali kako je ostvarena dobit? Naravno, na teret građana Pljevalja i zaposlenih.

• ne sprovodi se potpuna rekultivacija već ostaju užasni prizori kopova i jama koji se približavaju užoj gradskoj zoni;

1. i dalje se ni jednog jedinog centa ne odvaja za Eko taksu u skladu sa Zakonom o životnoj sredini iako je Rudnik uglja jedan od glavnih zagađivača;

• broj zaposlenih sveden je na minimum uz zadržavanje privremenih poslova za potrebe obezbjeđenja glasova po mjesec dva za potrebe glasača DPS-a;

1. i dalje ostaju milionski dugovi za poreze i doprinose.

I? Koja dobit?

Dobit od muke građana Pljevalja. Dobit na uštrb plaćanja eko naknade. Dobit na uštrb izbjegavanja zakona. Dobit na teret rudara. Dobit na teret poreza i doprinosa državi. Dobit na osnovu činjenice da Pljevlja euro centa gledala nisu od ove kompanije.

Pitam se hoće li slučajno smanjiti zarade menadžmentu koje su i do 5 puta veće od prosjeka u državi? Ili će i dalje sve da zakidaju, osim sebe, što bi i bilo dodatno objašnjenje politizacije, ili bolje reći jagme za pozicije u ovoj kompaniji.

Ali ono što je poražavajuće jeste da od juče, jednom od najvećih kompanija u državi upravljaju lideri Opštinskih odbora vladajućih partija, što je zaista nedopustivo. Ovo je nekoliko koraka unazad od Evropskih vrijednosti i pravila, prihvatanja savremenih privrednih i ekonomskih trendova i otvoreno suprostavljanje depolitizaciji državnih kompanija.

Na kraju, imajući u vidu prikazanu dobit otvara se pitanje, da li će „Rudnik uglja“ Pljevlja sa godišnjim profitom od oko 6,5 miliona i Elektroprivreda sa neto dobiti od 31 milion samo u prvom kvartalu ove godine, konačno platiti građanima Pljevalja naknadu po osnovu zagađenja? Ili će i dalje „profitirati“ na našim plućima?

Nikola Rovčanin,

odbornik Demokrata u Skupštini Opštine Pljevlja