Iako iz pljevaljskog azila za pse svakodnevno rade na hvatanju pasa lutalica posebno u užoj gradskoj sredini česta je pojava da se u užem gradskom jezgru vide čopori pasa lutalica. Nedavno su iz azila imali intervenciju i u supermarketu u glavnoj ulici u koji je ušao pas lutalica.

Iz azila za pse obično reaguju na hvatanju pasa lutalica po prijavi gradske Komunalne policije, a nešto manje po prijavi građana. Hvatanje pasa lutalica se obično vrši u doba dana kad nema puno građana na ulicama i vrši se sa specijalnom puškom za omamljivanje. Ampule za omamljivanje su veoma skupe i njihova cijena se kreće od 50-70 eura.

Dok nije nabavljena puška za omamljivanje pasa lutalica prilikom hvatanja pasa radnici azila su pse hvatali ručno i često imali povrede od ujeda agresivnih pasa lutalica. Nedavno se u glavnoj ulici našao i pas šarplaninac i da nije bilo puške za omamljivanje ne bi mogao biti sklonjen sa ulice.

Najveći problem u azilu predstavlja hronični nedostatak slobodnih boksova za smještaj pasa, jer po zakonu u jednom boksu se mogu smjestiti svega dva psa. Iako je nedavno proširen broj boksova sa 10 novih boksova u azilu ovaj problem je konstantan. Psi u azilu se redovno hrane i imaju obezbjeđene preglede veterinara.

Komunalne usluge u čiji sastav ulazi i azil za pse u toku godine ima značajne troškove zbog sudskih presuda zbog ujeda pasa u gradskoj i seodskoj sredini. Čest problem je da vlasnici pasa čije su psi uredno registrovani i obilježeni čipom napuštaju svoje domaće ljubimce, pa se dešava da radnici azila povremeno hvataju i čipovane pse.

Postoje indicije da se iz drugih opština dovoze psi na komunalnu deponiju Jagnjilo, koji kasnije prave probleme mještanima sela koja se nalaze u blizini komunalne deponije.

Radici azila za pse se žale i na pojedine građane koji upućuju uvrede na račun radnika u vrijeme dok oni obavljaju svoj posao uklanjanja pasa sa ulica i na taj način rade na povećanju bezbjednosti samih građana od reakcije agresivnih pasa.