Piše: Boško Vukićević

Mislim da je javno najavljeno učešće pojedinih ministara odlazeće Vlade na protestima za odbranu izborne volje – greška i kontraproduktivan korak.

Kontraproduktivno je za svrsishodnost protesta koji su zamišljeni kao narodni, i to iz više razloga.

Prije svega, opštepoznato je da se pojedini ministri koji se sada naprasno odlučuju za učešće na protestima nijesu u prošlosti “proslavili” takvom vrstom političkog djelovanja. Oni su uglavnom, čast izuzecima, preferirali da “mudro ćute” i ne miješaju se dok se slobodni narod tokom decenija na ulicama suprotstavljao zločinačkoj diktaturi, borio se za ljudska prava i demokratiju. Ova “naknadna pamet” pojedinih mlađanih ministara budi osnovanu sumnju da su se odlučili za izlazak na ulicu tek onog trenutka kada su ugrožene njihove ministarske fotelje.

U tom smislu, njihova javna najava učešća na protestima može biti kompromitujuća i obeshrabrujuća za samu organizaciju protestnih skupova, kao i za sve one ljude koji su sa dobrim namjerama i puna srca izašli da brane izbornu volju građana.

Nadalje, postoji osnovana sumnja da pojedini ministri protestna okupljanja žele da iskoriste i za potrebe formiranja njihove nove stranke. To bi, takođe, predstavljao etički neprihvatljiv oblik političkog djelovanja institucionalnih karika koje su još uvijek na dužnosti. Ne može se energija slobodnog naroda, koji na ulice izlazi da bi branio načela demokratije, koristiti u dnevnopolitičke svrhe i za potrebe formiranja nove partije.

Osim toga, već sam govorio: da se pitam zakonski bih zabranio da predsjednik neke Vlade, ministri i ostali visoki zvaničnici, koji u izvršnu vlast uđu kao nestranačke ličnosti, tokom državničke službe a i nakon nje mogu osnovati političku partiju.

Suvišno je obrazlagati zašto bih tako postupio: nestranački premijer i ministri, po samoj prirodi stvari, imaju ogromnu institucionalnu prednost u odnosu na sve druge subjekte prilikom eventualnog osnivanja partije. Za razliku od drugih zainteresovanih entiteta oni mogu da koriste državne resurse i medije u neograničenoj mjeri za potrebe formiranja stranke. Takav postupak ne bi imao etičku utemeljenost, narušio bi formalni princip ravnopravnosti i jednakih šansi u procesu formiranja političkih subjekata. To bi, u suštini, bila osnova za zakonsko regulisanje problematike koje predlažem.

Na koncu, da podvučem: protesti za odbranu izborne volje građana moraju biti opštenarodni i sa jasno definisanim ciljem, koji bi u ovom slučaju mogao biti formiranje Tehničke vlade sa zadatkom organizacije vanrednih izbora.