Nevladina organizacija „PV Informer“ – Pljevlja je više puta kroz svoje članke prezentovane na web portalu, ukazivala na tešku ekološku i zdravstvenu situaciju u Pljevljima.

Sasvim je jasno, dok se ne promjeni odnos Vlade Crne Gore prema velikim industrijskim zagađivačima, kroz pooštravanje kaznene politike prema velikim industrijskim zagađivačima, krivične individualne odgovornosti za rukovodeću strukturu velikih industrijskih zagađivača kao i realizaciju međunarodnih zakona o zaštiti životne sredine i poštovanje odredaba Ustava, kojima se definiše pravo građana na čist vazduh i vodu za piće stanje u Pljevljima i drugim ugroženim sredinama u Crnoj Gori se neće ništa bitnije promjeniti.

Rukovodstvo EPCG se ne može abolirati od odgovornosti zašto ventili na cjevovodu jalovine nisu bili adekvatno obezbjeđeni, a državni organi treba konačno da prestanu, da gledaju velikim zagađivačima kroz prste, na uštrb zdravlja građana Pljevalja.

Vlada Crne Gore je odbijanjem realizacije zakona po kojem zagađivač plaća, kroz naplatu ekološke takse, i nesprovođenjem pravne regulative, građane Pljevalja dovela u nezavidnu situaciju da žive zarobljeni u pravom ekološkom getu i budu taoci pogrešne politike državnih organa.

Krivicu za ovako teško ekološku situaciju u Pljevljima snose i predstavnici EU u Crnoj Gori koji praktično ništa ne čine da izvrše pritisak na državne organe da kroz sveobuhvatnu realizaciju poglavlja 27 o zaštiti životne sredine konačno počnu sprovoditi evropske zakone za pristup „ekološke“ Crne Gore Evropskoj uniji.

Pljevlja koja su na vrhu liste evropskih gradova po zagađenosti vazduha, zbog emisije štetnih materija u vazduhu iz individualnih ložišta i djelovanja velikih industrijskih zagađivača, izložena dejstvu prašine sa okolnih industrijskih jalovišta postala su poznata široj javnosti i po uništavanju rijeke Ćehotine i ribljeg fonda.

Razmjere ekocida nad prirodom i ljudima u Pljevljima su prevršile svaku mjeru i krajnje je vrijeme da organi lokalne uprave i građani Pljevalja iskažu nepristajanje na vlastito uništenje.

Krajnje je vrijeme da se kroz institucije sistema krene u odbranu osnovnih vrijednosti zagarantovanih domaćim i međunarodnim zakonima o zaštiti životne sredine i zdravlja ljudi jer najnoviji događaji pokazuju da vremena za gubljenje više nema.