Lokalni mediji  prenijeli su  saopštenje iz Zdravstveno-sanitarne inspekcije – Uprave za inspekcijske poslove područne jedinice Pljevlja da je i dalje na snazi posljednje saopštenje  da voda sa sva tri gradska vodovoda nije za piće zbog mutnoće koja prelazi zakonom dozvoljene granice, dok je voda sa česme kod motela Vodice potpuno bakteriološki i fizičko -hemijski ispravna za piće. Nije to ni loše – samo se prepiše staro saopštenje,  građani su ionako „oguglali“.

Za Pljevljake to nije neka ekskluzivna vijest, posebno za građane 2/3 grada koji gravitiraju prema vodovodu Pliješ. Oni već 4-5 mjeseci u kontinuitetu nemaju u svojim stanovima vodu za piće već moraju kupovati flaširanu ili ići na periferiju grada i puniti bidone sa izvora kod motela Vodice. Ipak,  u svakom zlu ima i nešto dobro – sad bar  ne moraju ići po mrazu i gustoj magli, kisnuti čekajući u dugim redovima na otvorenom prostoru. 

Navikli su,  pa im to trenutno nije najveća briga, već saznanje da bi oni koji odlučuju o prijemu prve ekološke države na evropskim prostorima mogli saznati da postoje i takvi gradovi koji u XXI vijeku mjesecima u kontiuitetu nemaju vodu za piće, pa čak  povremeno ne smiju da je koriste ni za umivanje i kupanje. Ipak, građani Pljevalja su čvrsti u odluci da „izdrže“ za dobro šire društvene zajednice makar dok ne prođe apliciranje za članstvo u EU i veća im je briga  da oni iz Evrope ne „zategnu“ mnogo oko ispunjavanja poglavlja 27 i 28, pa da se to otegne jer je pitanje koliko će još moći izdržati.

Eto ti Evropljani bi mogli umjesto traženja dlake u jajetu u prvoj ekološkoj državi preko svojih IPA fondova izgraditi objekat za prečišćavanje vode iz jezera Otilovići iz koga se većinom snabdijeva vodom vodovod Pliješ jer je građanima Pljevalja jasno da se republička vlast zabavila oko autoputa i krpljenja sve većih rupa u budžetu, pa je sasvim ispravno i logično da se građani na sjeveru države strpe i još ne pomišljaju na ravnomjerni regionalni razvoj.

Treba širiti optimizam i ne misliti na vodu za piće, posebno kad se zna da se posle zimskog boravka u gradu i  čuvena pljevaljska magla puna toksičnog smoga, a uzgred opjevana u mnogim pjesmama, posebno u onoj narodnoj „Po Taslidži pala magla“, konačno povukla iz grada. Eto prilike za radost i mogućnosti da se izađe na obode grada i posle toliko vremena osim dimnjaka termoelektrane ukažu i obrisi gradskih četvrti. Neko će reći da i dalje putnici namjernici na prilazima gradu osjećaju u nosu onaj neprijatni miris kao upozorenje da što prije obave posao zbog kog su došli i da se što prije vrate nazad. Ali građani Pljevalja svejedno, navikli svoja pluća na taj otrovni smrad,  ostaju uporni da istraju za dobro šire društvene zajednice. Jedini koji kvare to jedinstvo su neke ekološke organizacije i pojedini građani koji su se na dobro posjećenim protestima krajem godine pobunili i zatražili da ekološka država konačno počne poštovati odredbe vlastitog Ustava i pravo svakog građanina na čist vazduh i vodu za piće, očuvanja zdravlja ljudi i krivično gonjenje velikih zagađivača.

Jeste da je tačno da bi trebalo zaustaviti višedecenijsku nebrigu za ovaj grad, jer su Pljevlja toliko mnogo učinila za širu društvenu zajednicu (decenijama je iz ovog grada odlazio ogroman kapital, a vraćane su mu samo mrvice), a tačno je da su građani Pljevalja svu tu ekološku i zdravstvenu situaciju stoički podnosili. Ali, izgleda da je stepen izdržljivosti pri kraju zbog, iz godine u godinu, sve većeg broja oboljelih od raznih vidova bolesti respiratornih organa i maligniteta. Ipak treba biti optimista jer najava nadležnih lokalnih i republičkih organa o kratkoročnim mjerama u vidu mjerenja uticaja različitih vrsta goriva u gradskim kotlarnicama i njihov uticaj na kvalitet vazduha koja će poslužiti kao jedna od osnovaza izradu elaborata-Prijedloga programa aktivnosti na rješavanje povećane koncentracije štetnih materija u vazduhu u urbanom dijelu Pljevalja daje kakvu takvu nadu.

Eto, nadležni će krenuti sa kratkoročnim mjerama a opet imamo  nezadovoljstvo pojedinih lokalnih ekologa i mnogih građana koji jednu dobru namjeru svode na kozmetičke mjere, prodavanje magle i zaobilaženje imenovanja najvećih industrijskih zagađivača, uticaja raznih deponija industrijskog otpada na obodima grada, prolongiranje početka gradnje drugog bloka TE Pljevlja i obavezne toplifikacije kao jedinog pravog oblika rješavanja problema zagađenosti vazduha. Oni bi odmah srednje i dugoročne mjere i još su htjeli ekološkog inspektora sa stalnim prisustvom u gradu, kao da potpisi 6.500 građana i inicijativa i odluke SO Pljevlja nešto znače u momentu kad treba graditi autoput, vraćati ranije kredite i uzimati nove zbog finansijske konsolidacije države.

A građani Pljevalja neka se strpe – kad su već ovoliko decenija izdržali mogu valjda još neko srednje i dugoročno vremensko razdoblje. A i magle ih trenutno ne pritiskaju, stepen prekoračenja štetnih materija u vazduhu se smanjio i na kraju mogu konačno da otvore prozore, da operu silnu prašinu sa svojih stakala i prestanu da slušaju preporuke nadležnih lokalnih institucija iz zimskog perioda da do daljeg ne otvaraju prozore. 

Nazdravlje!